Traumę psychiczną można zdefiniować jako niemożność przepracowania negatywnego doświadczenia emocjonalnego. Niebezpieczna, stresująca sytuacja powoduje silne pobudzenie emocjonalne, ale osoba nie jest w stanie go przetworzyć psychicznie. Powstaje luka emocjonalna, rozdźwięk pomiędzy sytuacją a reakcjami na nią. Zdobyte doświadczenie nie zostaje przetworzone i pozostaje w ludzkiej psychice. W ten sposób następuje rozszczepienie psychiki, tj. naruszenie jej integralności. Traumy z dzieciństwa utknęły w postaci nieprzetworzonych emocji, dlatego tak bardzo tłumimy w sobie wściekłość, strach i rozpacz. Psychika dziecka, nie radząc sobie z negatywnymi doświadczeniami, wykorzystuje prymitywne mechanizmy obronne: szok, odrętwienie, zamrożenie. Dlatego wspomnienia traumatycznego wydarzenia mogą być niezrozumiałe, zagmatwane i wydawać się pozbawione sensu. Osoba nie odczuwa wewnętrznego rozłamu i naruszenia integralności psychicznej. Podstawą traumy jest naruszenie więzi emocjonalnej pomiędzy dzieckiem a matką (rodzicami). Słabą więź charakteryzuje brak lub słaby kontakt z postacią matki, brak ciepła, empatii i uwagi z jej strony. Więź emocjonalna z rodzicami jest dla dziecka niezbędna. W przypadku niestabilnego połączenia będzie odczuwał wewnętrzną samotność, niepewność i zagrożenie. Osoba próbuje poradzić sobie z traumą, rozbijając swoją strukturę mentalną. W tym przypadku naruszona zostaje wewnętrzna integralność psychiki. Rozszczepienie staje się trwałym stanem psychiki. Po cierpieniu i nieprzepracowanej traumie psychika rozpada się (rozszczepia) na 3 części: 1. część kontuzjowana;2. pozostała część; 3. zdrowa część, która doznała traumy, zawiera emocje strachu, przerażenia, bólu i wstydu. Część, która przeżyła traumę, jest niejasno świadoma, ponieważ osoba „utknęła” w wieku, w którym doszło do traumy. Część, która przeżyła, próbuje przezwyciężyć traumę, stosując różne mechanizmy obronne: zaprzeczenie, rozszczepienie, tłumienie, unikanie, wyparcie normalna, zdrowa część psychiki, która odpowiednio postrzega świat, ufa mu, rozwija się i wzrasta psychicznie. Praca z traumą to proces mający na celu połączenie (integrację) oddzielonych i zdrowych części. W kolejnej publikacji podam ogólne zalecenia do pracy z traumą. Podczas sesji psychoterapii psychoanalitycznej pracujemy z traumatycznymi doświadczeniami oraz stłumionymi uczuciami i afektami. Terapia psychoanalityczna to delikatne narzędzie na drodze do integralności i stabilności psychicznej. Zapisy na konsultacje są otwarte.