„Nie mam czasu zajmować się dzieckiem.” „Pracuję od rana do wieczora jak więzień, a wieczorem garbię ramiona w domu aż do nocy”. „Każdy ojciec może zostać przedstawiony dziecku, ponieważ Pamięta tylko, jak jego rodzina spała na sofie w niedzielę. „Dziecko opiekuje się nianią, ma bardzo dobre rekomendacje” – w praktyce psychologicznej często można spotkać się z takimi stwierdzeniami. Jeśli zapytasz takich rodziców, dlaczego powierzasz wychowanie swojego dziecka obcej osobie, nikt nie odpowie. Niektórzy mogą powiedzieć, że nie mają czasu dla dzieci, bo są zajęci własnym biznesem, zarabianiem pieniędzy, próbą zrobienia kariery, otwarciem własnej firmy itp. Szczególnie w naszym kraju wychwala się obecnie umiejętność zarabiania pieniędzy, często przekupuje się dzieci drogimi prezentami, a ich wychowanie powierza się bliskim, wychowawcom lub przypadkowym osobom. Ale czy są to prawdziwe wartości – pieniądze, kariera, biznes? Później rodzice są szczerze zaskoczeni, dlaczego ich dzieci często dorastają z słabą wolą i niezdecydowaniem, często stają w ostrym opozycji do nich i uciekają z domu, w którym panuje dobrobyt. Wychowane w ten sposób dzieci zamiast otrzymywać od rodziców czułość, ciepło i opiekę, otrzymują od nich namiastkę miłości. Wraz ze wzrostem dystansu psychicznego narastają nieporozumienia. Takie dzieci oczywiście cieszą się, że ich rodzice zajmują wysoką pozycję w społeczeństwie, ale marzą o prostych radościach, których są pozbawieni, na przykład chodzeniu z rodzicami na łono natury, szczerej rozmowie, zabawie gry itp. d. Często wady edukacji na odległość stają się zauważalne dopiero w okresie dojrzewania. Kiedy zachowanie rodzicielskie objawia się u dzieci w karykaturalnej formie. Wtedy rodzice zaczynają szczególnie dotkliwie odczuwać dystans, do którego dziecko jest przyzwyczajone, przystosowało się do niego i rozwinęło mechanizmy obronne psychiczne. Można to wyrazić w różnych formach, w zależności od rodzaju układu nerwowego, charakteru, płci, wartości i zainteresowań dziecka. Niektórzy popadają w złudzenia - marzenia, wymyślają nieistniejące światy i bohaterów, inni odnajdują rzeczywistość w grach komputerowych i Internecie, jeszcze inni nawiązują wiele znajomości i przyjaciół, którzy je „rozumieją” itp. Drodzy Rodzice, zdecydujcie o swojej skali wartości - co i kto jest ważny w Twoim życiu. Pieniądze? Moc? Stanowisko? Kariera? Rodzina? Zainteresowania? Dzieci? Przyjaciele? Najprawdopodobniej dla większości rodziców dzieci będą, jeśli nie na pierwszym miejscu, to na jednym z pierwszych miejsc. Pozostaje „najmniej”: starać się, aby nasze codzienne życie, nasze działania odpowiadały tej skali wartości. Pamiętajcie, że jeśli dziś próbujecie zrozumieć swoje dzieci, słuchać ich, wierzyć im, mieć wspólne zainteresowania, hobby, dzielić się swoje doświadczenia, to jutro będą pewniej kroczyć przez życie i zwrócą się do Ciebie o radę. Z dobrymi życzeniami, Irina Gavrilchenko (psycholog rodzinny, członek Stowarzyszenia Psychologów Kazachstanu).).