Od autorki: Ten materiał został opublikowany na stronie internetowej autorki „Demyanova Science”. Pewnie widzieliście historie z Finlandii o tym, jak władze odebrały Rosjance dzieci tylko dlatego, że dziewczynka się na to skarżyła jej ojciec dał klapsa. Co możesz powiedzieć o karach cielesnych? Czy wyrządzają krzywdę, czy są integralną metodą oddziaływania na dziecko? Na tę kwestię przedstawię mój punkt widzenia, który obejmuje zarówno moją pozycję zawodową, jak i pozycję matki, która ma doświadczenie w wychowywaniu trójki dzieci tam, w Finlandii rzeczywiście są takie przepisy dotyczące kar cielesnych. Wyciągi z ustawy o opiece i prawie do kontaktów: Rozdział 1 – Przepisy ogólne. Artykuł 1 – Opieka(2) Dziecko powinno otrzymać dobrą opiekę, wychowanie, nadzór i ochronę odpowiednią do jego wieku i etapu rozwoju. Dziecko powinno wychowywać się w bezpiecznym i stymulującym środowisku oraz otrzymywać edukację odpowiadającą jego skłonnościom i pragnieniom.(3) Dziecko powinno wychowywać się w bezpiecznym środowisku, w atmosferze zrozumienia i miłości. Nie należy go represjonować, poddawać karom cielesnym ani w inny sposób poniżać. Należy wspierać i zachęcać dziecko do dojrzewania, niezależności i odpowiedzialności. W Finlandii przepisy mają zastosowanie do przestępstw popełnionych na terenie kraju, niezależnie od tego, kto jest sprawcą, a kto ofiarą. Mówi o tym pierwszy rozdział Kodeksu karnego. Tym samym ustawa dotyczy również osób, które nie posiadają obywatelstwa fińskiego i nie mieszkają na stałe w Finlandii. Trudno się z takim prawem nie zgodzić! Praktyka życiowa pokazuje jednak coś innego. Z badań wynika, że ​​rodzice nie są jednomyślni w sprawie tej ustawy – niektórzy uważają, że dzieci powinny mieć takie same prawa do ochrony jak dorośli, inni uważają, że klapsy to sprawa prywatna i politycy nie powinni się w to wtrącać. Ten. A z Wielkiej Brytanii pochodzi powiedzenie „Jeśli oszczędzisz rózgę, zepsujesz dziecko”. Kary cielesne są naprawdę skutecznym sposobem szybkiego oddziaływania na dziecko; dziecko, które dostało klapsa, natychmiast zgadza się z żądaniami rodziców z punktu widzenia edukacji, kary fizyczne wobec dzieci są całkowicie pozbawione sensu. Ponieważ klapsy spowalniają rozwój emocjonalny i zdolność jasnego myślenia. Dzieci zaczynają skupiać się nie na normach społecznych i zasadach bezpieczeństwa, ale wypracowują własną strategię zachowania z punktu widzenia: zaakceptują - nie zaakceptują, zauważą, uwierzą, zapłaczą - wybaczą, itp. W tej sytuacji zachowanie jest modelowane w zależności od okoliczności. Ale okoliczności są bardzo zmienne i dlatego spotykają się wielokrotnie. Z jednej strony rodzi to nowe porcje klapsów. Z drugiej strony dzieci uczą się więcej kłamać i dostosowują się do naszych, czasami nieodpowiednich, wymagań! Okazuje się, że jest to błędne koło... W efekcie na skutek ciągłego karania następuje wycofanie lub otwarty opór, czasem podszyty złością i urazą, który następnie przelewa się na młodszych braci, rówieśników, a nawet może odwrócić się od innych. w okrucieństwo kryminalne! karane w wieku od trzech do pięciu lat, prawie zawsze pojawiają się problemy w rozwoju seksualnym, w relacjach z płcią przeciwną rozwijają się okrucieństwo, stany obsesyjne, poczucie winy, niższości często pojawiają się w młodszym wieku i w okresie dojrzewania prowadzi do dalszych problemów z alkoholem czy narkotykami i innymi zaburzeniami psychicznymi... Niewątpliwie czasami zdarzają się sytuacje, gdy klaps może szybko powstrzymać dziecko od działań mogących zagrozić jego życiu i zdrowiu, gdy nie ma czasu na wyjaśnianie nieprawidłowych, niebezpiecznych zachowanie! Ale to często zdarza się w życiu: rodzice w przypływie złości wyładowują swoje emocje na bezbronnym małym człowieku, a potem nawet jeśli poczują wyrzuty sumienia, nigdy tego nie okażą. Oglądajcie na ulicy, w sklepie.. ., oceniaj swoje działania – wszyscy jesteśmy podatni na pewne stereotypy behawioralne. I w większości nie jest to nasza wina, ale nasze nieszczęście. Działamy mechanicznie, jak twierdzi dawno temu.