Od autorki: Dzieci i rodzice: o łączeniu opieki i opieki z wolnością i autonomią. Mówiąc o „rodzicielskich skrajnościach” w stosunku do dzieci, nie warto kontrastować płci ( związanych z płcią) dla wszechstronnej, harmonijnej edukacji Natura przewiduje różnice między płciami, co oznacza, że ​​stereotypy dotyczące płci w edukacji są nieuniknione – pełnią one w społeczeństwie funkcję adaptacyjną. Nikt nie twierdzi, że gdy dziewczynka dorośnie, najprawdopodobniej tak się stanie chęć zostania żoną i matką, niezależnie od różnic kulturowych, wiąże się z opieką, dlatego logiczne jest zaszczepienie dziewczynie przede wszystkim umiejętności opiekuńczych (na przykład zabawy lalkami, sprzątania domu), ale jednocześnie. czasu uniemożliwia to dziewczynie zainteresowanie nauką, sztuką, technologią). Sportem? Przecież kobieta, będąc żoną i matką, może być także koleżanką i profesjonalistką. Powszechnie przyjmuje się, że mężczyzna powinien bądź silny i celowy. A który rodzic chce, aby jego córki wyrastały na osoby o słabej woli i „amorficzne”? Zatem postrzeganie dorastającej osoby w różnorodnych rolach społeczno-biologicznych (rodzic, profesjonalista, opiekun, małżonek itp.) pozwala podejść do edukacji z perspektywy? z innej perspektywy skrajności („albo… albo…”), a z bardziej funkcjonalnej pozycji kombinacji („i… i…”) w sytuacjach, gdy rodzice okazują dziecku nadmierną troskę (tzw. nadopiekuńczość), jego niezdolność rozróżnić przestrzeń psychologiczną i rozdzielić odpowiedzialność między ludzi. Tacy rodzice nie rozumieją i nie czują, że dziecko już od pierwszych lat życia MOŻE i już coś POWINIEN zrobić. Dziecko może na przykład wejść do kałuży i samodzielnie się z niej wydostać, po otrzymaniu złej oceny w szkole - może chcieć poprawić swoje oceny itp. Wystarczy jasno powiedzieć, że wyjście z obecnej sytuacji jest możliwe. W ten sam sposób dziecko powinno odłożyć swoje zabawki lub przeprosić, jeśli zachowało się niegrzecznie. Jednocześnie należy mu wyjaśnić, dlaczego w sytuacji nadopiekuńczości rodzice, postrzegając swoje dziecko jako „niezdolne”, „jeszcze małe”, „nic nie rozumiejąc” itp., pozbawiają go w ten sposób. go o jego wolę i inicjatywę. Bardzo szybko, już we wczesnym okresie dojrzewania, prowadzi to do zaniku jego „można” i „powinno się”. Zatem zdrowa opieka i opieka powinna w naturalny sposób łączyć się w wychowaniu z wolnością i autonomią. Należy zaznaczyć, że w rodzinach wielodzietnych takie połączenie występuje częściej niż w rodzinach z jednym dzieckiem. Być może wynika to z faktu, że dzieci wpływając na siebie nawzajem, zapewniają sobie nawzajem więcej wolności niż dorośli dziecku. Poza tym włącza się instynkt: jeśli w rodzinie jest ktoś młodszy i słabszy, dziecko zaczyna się nim opiekować. http://popyhov.tiu.ru/a95922-roditelskie-krajnosti-gendernye.html