Od autora: Nienawidzisz siebie, ale myślisz, że to ja. Cholerne projekcje! (Fritz Perls) Sugeruję, abyś zapamiętał ćwiczenie z terapii Gestalt. Kiedy go używam, zawsze jestem zaskoczona efektami. I nie tylko dlatego, że są inne i ciekawe. Myślę, że skuteczność tego ćwiczenia nie przestaje mnie zadziwiać. Wygląda to tak – musisz wybrać dowolny przedmiot w pomieszczeniu, utożsamić się z nim i wyrazić go w swoim imieniu. Kiedy klient kończy mówić o przedmiocie, pytam, jak ten przedmiot oddziałuje z innymi przedmiotami w pomieszczeniu. PRZYKŁAD WYGLĄDA TAK: Ja, metalowy czajnik, mam ślady rąk osób, które mnie używały. Mam przycisk, pracuję na elektryczności, potrzebuję jedzenia. Ludzie potrzebują mnie, żeby się ogrzać i spędzić czas. Mogę się ogrzać do dowolnej temperatury, w razie potrzeby jestem na platformie, prąd przepływa przez nią, bez niej Można mnie używać jako pojemnika na wodę. Nie jestem dziwadłem, jestem uroczy. Odnoszą się do mnie z pogardą, nie obchodzi ich, jak wyglądam, najważniejsza jest dla nich moja treść, z którą wchodzę w interakcję ludzie, którzy czegoś ode mnie potrzebują. Bez wody jestem pustym miejscem i mogę błyszczeć w sekwencji lektorskiej, bez zmian. Analiza tej „identyfikacji” jest możliwa1. „zobaczyć” strategie klienta, 2. pokazać mu je, 3. zacznij z tym pracować (jeśli oczywiście sobie tego życzy). Jeśli rozważymy tę opcję, zobaczymy, że ta osoba jest wykorzystywana, pozostawiając po sobie ślady (prawdopodobnie uraz psychiczny). Ludzie go potrzebują, żeby dobrze się bawić, a nawet można go zdenerwować, ale on wszystko zniesie. Chociaż rozumie, że traktują go z pogardą, a tym osobom nie zależy na nim, ważne jest, aby przejęli zawartość i wykorzystali jego zasoby. Jednocześnie sam klient wchodzi w interakcję z tymi, którzy zawsze czegoś od niego potrzebują. Uważa się za puste miejsce bez wewnętrznej treści i sugeruje wykorzystanie go przynajmniej jako pojemnika na wodę. Przy tym wszystkim ocenia siebie jako ładną, czasem nawet na zewnątrz gdzieś błyszczy. Rola Wybawiciela jest oczywista, w każdym razie będę dobrym człowiekiem i ratownikiem, nagle mnie pochwalą, przyciągną ich do mnie. potrzebne jest stałe zewnętrzne „wsparcie”, nawet jeśli ma ono tak destrukcyjne właściwości jak użytkowanie. Komunikuje się z „toksycznymi ludźmi” (termin gestalt), którzy cały czas coś wykorzystują, zaniedbują i biorą. Przy tym wszystkim oni tacy są, a ja jestem ich wspaniałym wybawicielem. Kto zatem pozwala, aby to wszystko przydarzyło się jego samemu? Teraz byłoby miło wstawić zaimek I w miejsce ONI i otrzymamy zupełnie inny wynik. Weźmy na siebie odpowiedzialność, a tylko w ten sposób wydostaniemy się z trójkąta. Czasem po przeanalizowaniu tego ćwiczenia człowiek wpada w odrętwienie, czasem zszokowany i nie może uwierzyć, że tak właśnie jest w jego życiu. OPCJA DRUGA Czajnik, gotuję, podnoszę temperaturę, zaczynam grzać, podgrzewam w sobie wodę, gotuję, wyłączam. Stoję w kuchni, często mnie używają - rano, wieczorem, w weekendy , czasami mnie myją, bo się brudzę. W pobliżu stoją inne sprzęty AGD, nie mam z nimi kontaktu. Ludzie używają mnie do zagotowania wody, jest mi gorąco. W tym przypadku problem klienta jest związany z tłumieniem agresja. Przycisk włącza się - coś mnie podnieca (na przykład w pracy), zaczynam się złościć, złościć się i wyłączać (bo nie mogę otwarcie okazywać swojej złości). Zajmuję określone miejsce, często jestem przyzwyczajony, rano, wieczorem, w weekend (w przypadku tego klienta dokładnie tak to wyglądało). W pobliżu są inni, ale nie mam z nimi kontaktu, a w pobliżu są inni pracownicy, ale nie było z nimi kontaktu. Znowu ktoś mnie wykorzystuje, jest mi gorąco, wciąż jestem zły. W rezultacie u tego klienta rozwinęła się choroba psychosomatyczna wynikająca z tłumionej agresji. Tutaj wyraźnie widać poziom interakcji, zarówno samej w sobie, jak i tłumionej złości. Poza tym klient nie był w stanie nic o sobie powiedzieć, nie ma opisu, chociaż czajnik ma szczegóły, kolor, nazwę i mógłby być bardziej szczegółowy