Od autora: Przyszła mi do głowy myśl – podzielić się z Wami moimi narzędziami psychologicznymi. Będzie mi miło, jeśli materiał będzie dla Ciebie przydatny. Czy znasz taką sytuację: syn lub córka byli nieposłuszni, zachowywali się niegrzecznie, postępowali niewłaściwie. w zasadzie to właśnie robią dzieci – jest to nieodpowiedzialne i potencjalnie niebezpieczne. W odpowiedzi zareagowałaś TAK emocjonalnie, że zaskoczyłaś nie tylko dziecko, ale i siebie. Tak na przykład: Potem, kiedy już złapałeś oddech, zacząłeś domyślać się, co cię spotkało... I zaczynasz odczuwać winę, wstyd, bezradność... I co dalej z tym wszystkim zrobić, nie bardzo czyste. Możesz całkowicie zrzucić winę na dziecko i powiedzieć sobie, że to on to sprowadził, możesz iść i przeprosić. Ale NIEROBIENIE tego więcej jest bardzo problematyczne... Więc co robić? Proponuję technikę, która wydaje mi się bardzo prosta w formie, bardzo adekwatna, bardzo skuteczna. To metoda 5 kroków Muriel Schiffman, terapeutki Gestalt, uczennicy A. Maslowa i F. Perlsa. Shiffman nazywa tę metodę metodą autoterapii, choć podkreśla, że ​​metoda ta pomaga w wystarczającym stopniu osobom, które nie borykają się z poważnymi problemami psychicznymi. Myślę, że każdy może z niego skorzystać, tyle że dla niektórych samoterapia nie wystarczy, aby rozwiązać swoje problemy. Trzeba także współpracować ze specjalistą – psychologiem, psychoterapeutą. Na czym polega istota tej metody? Jak już mówiłem, mówimy o nieświadomym „podkładzie”, który nas eksploduje lub tłumi w pozornie zupełnie niestresujących sytuacjach. Kiedy reagujemy przesadnie i nieadekwatnie do sytuacji, kiedy nie wiadomo skąd pojawia się mnóstwo złości, urazy, łez, bólu psychicznego. Co to za „podłoże”? Są to nasze nieprzepracowane traumy z dzieciństwa, o których zapomnieliśmy, ale nadal w tajemnicy aktywnie wpływają na nas i nasze życie, nie dając nam możliwości uświadomienia sobie i złapania „agenta” naszej przeszłości na miejscu zbrodni złapać wroga i ostrzec niedoskonałość i nadmiar. I na koniec zidentyfikuj nawykowy wzorzec zachowania i przestań go używać. Zatem metoda Krok 1. Rozpoznaj niewłaściwą reakcję. Pierwszym krokiem jest rozpoznanie niewłaściwej reakcji, uświadomienie sobie, że była ona nadmierna, nie odpowiadała sytuacji, w której odczuwa się wiele objawów cielesnych - ból głowy, ból brzucha, trudności w oddychaniu, bicie serca. Objawy fizyczne działają tutaj jak oznaki ukrytych uczuć, tych uczuć, do których boisz się odczuwać lub do których nawet po prostu się przyznajesz. Krok 2. Poczuj zewnętrzne emocje. Czasami może być trudno przyznać się przed sobą, że spowodowało to zachowanie małego dziecka taka wściekłość w tobie, ale trzeba to zrobić. Zrozum i nazwij to uczucie, nawet jeśli wmawiasz sobie, że nic się nie wydarzyło. Jeśli nie pamiętasz uczucia, którego doświadczyłeś, musisz je ogrzać, znajdując do tego odpowiednie uszy. Poproś kogoś, kto nie krytykuje ani nie udziela rad, aby cię po prostu wysłuchał. Kiedy zaczniesz mówić o tym zdarzeniu, emocje same wzrosną. Czasami zamiast uczucia może przyjść na myśl ból głowy lub inny objaw cielesny... Wtedy trzeba trochę zgłębić temat, zastanowić się, co ZA nim kryje się. Kiedy zabolała mnie głowa, co działo się wcześniej, jak się wtedy czułem, co się wtedy działo. Krok 3. Co jeszcze czułem? Jakiego innego uczucia doświadczyłem bezpośrednio przed uczuciem zewnętrznym? Nie była to emocja zewnętrzna, ale taka, która trwała tylko kilka chwil i dlatego mogła umknąć Twojej uwadze; taki, który został zagłuszony, gdy tylko zewnętrzne emocje przejęły kontrolę. Skoncentruj się dobrze, a będziesz w stanie to zapamiętać, tak jak później będziesz pamiętał to, co widziałeś kątem oka, w tym momencie ledwo zdając sobie sprawę, że to widziałeś. Na przykład, tuż przed pojawieniem się zewnętrznej emocji, gniewu, mogłeś poczuć nagłe uczucie strachu. Krok 4. Co mi to przypomina? Co przychodzi Ci na myśl, gdy myślisz o tej sytuacji i swoich reakcjach na nią? Kiedy jeszcze zareagowali w ten sposób?".