Od autorki: Rady dla rodziców Wiele osób pamięta, jak w dzieciństwie były porównywane z innymi dziećmi, ale niektórym było dobrze, a u innych rozwinęło się wiele kompleksów, które przeszkadzały lub nadal uniemożliwiają z bycia osobą pełnowartościową i pewną siebie. Każdy rodzic chce być dumny ze swojego dziecka, aby było towarzyskie, dobrze się uczyło itp., ale gdy pozostaje w tyle za innymi dziećmi, dorośli martwią się i często w takich przypadkach podają jako przykład bardziej udanego kolegę z klasy, sąsiada itp. Jeśli wyniki w nauce Twojego dziecka gwałtownie spadły, jest w przygnębionym nastroju, to przede wszystkim należy znaleźć przyczynę takich zmian. Być może ma konflikty z rówieśnikami lub trudności w nauce, z którymi sam nie radzi sobie i boi się o tym rozmawiać, ukrywa swój pamiętnik itp. Gdy dowiadują się o sukcesach innych dzieci, raczej nie będzie szczęśliwy - on sam może zauważyć, że w jego kręgu są ludzie, którzy wyróżniają się ze wszystkich przedmiotów i osiągają dobre wyniki w sporcie i muzyce. Nawet dorosły nie będzie lubił być porównywany do kogoś innego; każdy chce poczuć swoją indywidualność. Dziecko należy porównywać nie z konkretną osobą, ale z samym sobą, z jego dotychczasowymi zachowaniami – tak, aby mogło kontrolować i regulować siebie i swoje działania. Ale nie mów tak, że wcześniej był lepszy, ale teraz stał się gorszy. Przypomnij mu o jego zdolnościach i zaletach, które można ulepszyć, czyli daj mu wiarę w swoje możliwości. Aby Twoje dziecko mogło iść do przodu, staraj się go wspierać, gdy próbuje poprawić swoje wyniki w nauce lub poprawić relacje z rówieśnikami lub bliskimi osobami po wszelkich sytuacjach konfliktowych. Chwal go częściej za pozytywne zmiany, a wtedy jego i twoje wysiłki nie pójdą na marne i będzie wiedział, że akceptujesz go takim, jakim jest.