Wezmę Twoje nóżki w dłonie...A to mogą być „nogi” czterdziestoletniego syna albo czterdziestoletniego- starsza córka, która nadal mieszka z rodzicami, nie ma partnerów i pomimo wieku paszportowego, w swoim zachowaniu i działaniu nie jest zbyt podobna do dorosłych, a powodem może być pouczenie rodziców: „Nie dorośnij (pozostań mały).” Znaki nakazu „Nie dorastaj”: dana osoba ma powierzchowne osądy; nie ma zainteresowania nawiązywaniem relacji rodzinnych i małżeńskich; często przez długi czas mieszka w rodzinie swoich rodziców, tworzy własną rodzinę z partnerem; który ma dobrze rozwinięty rodzicielski stan ego. osoba nie jest samodzielna w podejmowaniu decyzji, zależy od opinii innych, nie chce i nie wie, jak podejmować decyzje, a także nie jest w stanie ponosić odpowiedzialności za skutki własnych decyzji lub działań; umie rozwiązywać problemy i szukać wyjścia z trudnych sytuacji lubi zrzucać odpowiedzialność na barki innych ludzi. egocentryczny (szczera idea, że ​​„jestem pępkiem ziemi” i że wszyscy myślą dokładnie tak samo); empatia (umiejętność rozpoznawania emocji i uczuć drugiej osoby, rozumienia jej stanu wewnętrznego, nietolerancja psychiczna, niezdolność do wywierania napięcia, poczucie bezradności; problemy w sferze seksualnej); Według Mary i Roberta Gouldingów nakaz przekazywany jest zazwyczaj w następujący sposób: 1. Od matki do ostatniego dziecka, niezależnie od tego, czy jest ono drugie, czy dziesiąte. Za tym może kryć się: - strach przed starością. Choć moje dziecko jest małe, ja jestem młoda. - strach przed nieznanym (nowy). Co zrobię, jeśli dziecko dorośnie i opuści rodzinę? Jak żyć? - strach przed byciem niepotrzebnym. (Na przykład zdanie „Kiedy mój syn (córka) dorośnie, założy własną rodzinę i nikt nie będzie mi już potrzebny” - świadomość siebie tylko w roli „dobrej matki” („dobrego ojca”); ), brak roli „małżonka” („małżonka”), „kobiety” („mężczyzny”). W rozmowie z dzieckiem można usłyszeć takie zwroty, jak np.: „Dzieciństwo to najszczęśliwszy okres w życiu, nie spiesz się, żeby dorosnąć”, „Graj, póki jesteś mały, a potem dorośniesz”. .”, „Mama nigdy cię nie opuści” i tak dalej.2. Z ojca na dziecko Oczywiście ojcem mogą kierować się te same lęki i przekonania co matka, ale poza tym ojciec tworzy porządek dla swojej córki, gdy osiąga ona wiek przedszkolny lub dorastania, a ojciec zaczyna to robić. czuj ze strachem budzącą się w niej seksualność. Wtedy może zabronić dziewczynie tego, co robią jej przyjaciele - używania kosmetyków, noszenia ubrań odpowiednich do wieku, chodzenia na randki. Może też zaprzestać głaskania fizycznego, a dziewczyna interpretuje to następująco: „Nie dorastaj, bo inaczej cię nie pokocham”. Co robić? Należy pamiętać, że tylko człowiek ma prawo do własnego dorastania, własnego życia. Ważne jest, aby nauczyć się brać odpowiedzialność za swoje działania i wybory (nie za wszystko, co ty lubisz, ale twoi rodzice też).