Pytanie:Dobry wieczór! Co powinienem zrobić? Mój chłopak jest bardzo aktywny i niespokojny. Beze mnie nie ma nigdzie, wychodzę z pokoju – histeryczny. Jest wrażliwy, bezbronny. Mamy dopiero 11 miesięcy, a już jest mi tak ciężko... Odpowiedź: I to też minie, jak mówią. Tymczasem fakt, że nie może zostać bez Ciebie, jest normą dla tego wieku. Ale lepiej, jeśli zobaczy, że odwiedzają Cię goście – krewni – aby zrozumiał, że na świecie jest nie tylko matka. Spójrzmy teraz na Twoje dziecko z punktu widzenia człowieka. Istnieją bardzo wrażliwe dzieci o bardzo wrażliwej psychice. Takie dzieci, gdy się rodzą, przychodzą na świat w ogromnym stresie. Żył i żył w ciemności w wodzie – i wtedy bam! Światło, temperatura, ciężar ciała, trochę dźwięków, dotknięć, wrażeń i to wszystko odbija się na psychice – to oczywiście cios, który pojawił się ten mały człowieczek, który od 11 miesięcy uczy się żyć w tym świecie. Ale on w ogóle nie wie, nie wie, jak się opanować, uspokoić, nie ma nawet pojęcia, co to jest. Jest to funkcja całkowicie zależna od matki (częściowo od ojca i najbliższych krewnych). Oznacza to, że teraz uczysz go, jak radzić sobie ze swoją wrażliwą naturą. Potem, kiedy dorośnie, sam zrozumie, jak z tym żyć. Dlaczego tak się dzieje? Z reguły takie wrażliwe dzieci wyrastają na bardzo kreatywne osoby, które czują wszystko wokół siebie aż do atomów. Dlatego co robić? Naucz się żyć z tym wyjątkowym, wyjątkowym stworzeniem wysłanym do Ciebie. Nie porównuj go z nikim, ale usłysz, poczuj, zrozum, poczuj. Odkryj to. Ale! Oprócz roli matki nie można zapominać o roli kobiety. Musisz pamiętać o swoich przyjemnościach. Nie zapomnij o sobie. Mama jest szczęśliwa - wszyscy wokół są szczęśliwi. Również dla aktywnego, wrażliwego dziecka wrażenia dotykowe są bardzo przydatne. Przytulaj się częściej, przytulaj częściej, masuj, różne gry dotykowe, takie jak czołganie się w uściskach mamy i nie tylko. 11 miesięcy to wiek miłości, uczucia, czułości i akceptacji. Jest niegrzeczny, niczego nie chce - przytulamy, całujemy, odwracamy uwagę, po chwili proponujemy mu ponownie (do jedzenia, korzystania z nocnika itp.), znowu nie chce - znów się całujemy, bawimy się, przytulamy, udar mózgu itp. lub zajmować się czymkolwiek. Zmuszanie, karanie, zmuszanie jest szkodliwe! Baw się, śmiej się, żartuj, leżeć, całować, rozmawiać itp. – korzyść! Najważniejszym zadaniem tego wieku jest kształtowanie podstawowego zaufania w życiu. Jest to możliwe dzięki wrażliwemu podejściu matki do potrzeb dziecka. Dziecko czuje, że matce można ufać, matka w tym wieku jest uosobieniem świata – życia w ogóle, czyli światu – życiu można zaufać. Zatem: 1) Zbadaj dziecko, co, jak – zmień swoje zachowanie, jeśli coś nie wyjdzie, zmień reakcje, poszukaj. 2) Pamiętaj o sobie. Spraw przyjemność. Zastanów się, jak to zrobić, biorąc pod uwagę warunki teraźniejszości. Eksperyment. Dziękuję za uwagę! Jeżeli materiał był dla Ciebie interesujący, kliknij „Podziękuj” i/lub „Udostępnij” i/lub „Subskrybuj”). Zapraszam https://vk.com/ rodzina.harmoniaINSTGR_LINK