Mały syn przyszedł do ojca i mały zapytał: - Co jest dobre, a co złe? Władimir Majakowski Czas na zmiany. Wartości i moralność nagle przestały być odległymi kategoriami i stały się przedmiotem codziennego życia oraz niezgody wśród bliskich. Przyjaciele i rodzina nagle znajdują się po przeciwnych stronach barykady. A co zrobić w tej sytuacji, jak znaleźć punkty przecięcia, wzajemnego zrozumienia, aby utrzymać relacje i nie mnożyć goryczy strat. Dziś chcę porozmawiać o „dobrze” i „złu”. O tym, jak tworzymy te koncepcje i na czym opieramy nasze decyzje. Cały nasz świat mentalny jest bardzo logicznie ścisły i podlega prostej zasadzie – aby żyć, musimy robić wszystko. To jest podstawa, źródło wszystkiego. I przez całe życie człowiek zdobywa doświadczenie w zakresie umiejętności i strategii, jak „przeżyć” to w praktyce. To doświadczenie bardzo szybko przestaje być własnością jednostki i zaczyna być przekazywane rodzinie. I jako pewna edukacja od rodziców do dzieci, jako gotowe programy zachowań. Każdy taki program, jako bardzo złożony, musi zostać zidentyfikowany. Przynajmniej po to, aby komunikując się ze sobą, ludzie mogli zrozumieć, o czym mówimy. A potem, poprzez uogólnienie rozumienia umiejętności, pojawia się przekonanie. To dość krótka wiadomość, która przedstawia bardzo złożony program. Na przykład „człowiek musi być czysty”. Tak naprawdę utrzymanie ciała w czystości to cały zestaw działań, różniących się w wielu sytuacjach. Ale przekonanie jest jedno. Łatwo jest się komunikować i wiążą się z tym niezbędne działania. Aby to wszystko zadziałało, należy nauczyć człowieka tego programu i odpowiednio zaszczepić przekonanie. I w tym celu stosowana jest podstawowa zasada „życia”. Faktem jest, że w oczach dziecka rodzicem jest Bóg, dawca życia. Z biologicznego punktu widzenia jest to prawdą, ponieważ odrzucone młode jest skazane na śmierć. Rodzic ma do dyspozycji uniwersalne narzędzie – ocenę „dobrze”, „źle”. Jeśli zrobisz to „dobrze”, otrzymasz zasoby (żywność, ochronę, schronienie) umożliwiające życie; jeśli zrobisz to „źle”, zostaniesz pozbawiony tych zasobów, aby umrzeć. Wskazując, które działanie jest „dobre”, a które „złe”, rodzic przekazuje swój własny program. Oczywiście w rzeczywistości nie wszystko jest tak kategoryczne - ale chcę nakreślić niektóre wektory, na których opiera się nauka. W efekcie dziecko buduje swój własny system przekonań i porównuje go z przekonaniami rodzica. Wolność, indywidualność, lojalność. Które ustalają niezbędne wytyczne dotyczące zachowania. Wartości badano od czasów starożytnych. Arystoteles mówił także o filozofii jako o „głównej nauce o tym, co najcenniejsze”. Obecnie jej gałąź Aksjologia zajmuje się wartościami. Badania wykazały, że wartości są względne. Są one różne dla różnych krajów i miejscowości. Oto na przykład wyniki badań dla: 3 - kultur zachodnich; B - kultury wschodnie B - czarne kultury Ameryki; A – kultury afrykańskie; M – kultury muzułmańskie. Spójrz na ten znak. Okazuje się, że np. taka wartość jak „Godność człowieka” jest pierwotna dla krajów Zachodu i zachodniej kultury. A „patriotyzm” jest dla krajów Wschodu. Dlaczego tak jest? Wróćmy do podstawowego programu „na żywo” i porównajmy warunki życia na terytorium cywilizacji zachodniej i wschodniej. Zachód obmywany jest przez ciepły prąd oceaniczny. Są żyzne ziemie, dostęp do wybrzeża (pierwotne siedlisko przodków człowieka - jesteśmy „małpami plażowymi”) i nie ma pór roku grożących śmiercią. W tej sytuacji zaletą będzie osoba, która lepiej niż inni rozwija swoje indywidualne cechy. Będzie konkurencyjny w porównaniu z innymi tego samego rodzaju i otrzyma więcej zasobów do życia. Na Wschodzie warunki klimatu kontynentalnego. Są takie okresy, kiedy człowiek pozostawiony bez ochrony jest skazany na śmierć. Tutaj pojawia się prymat społeczeństwa, kolektywu, ponieważ nie da się samodzielnie zbudować niezbędnych mieszkań, uszyć niezbędnych ubrań itp. Północne, pustynne dzikie regiony zostały opanowane przez człowieka w miarę wzrostu zbiorowej spójności i społeczności w obrębie jego plemion +79773915430