Od autora: www.mtp.lg.ua!! Co potrafi psychoterapia!! Doświadczenia psychiczne uniemożliwiają nam życie nie mniej niż dolegliwości fizyczne. A jednak nie spieszy nam się do psychoterapeuty... Co zrobić, gdy bardzo boli nas ząb? Oczywiście biegniemy do dentysty. Nawet jeśli boimy się go jak ognia i do ostatniej chwili wolimy poprzestać na ludowych środkach: nieprzespana noc nie pozostawia innego wyjścia. Dotyczy to również innych problemów zdrowotnych: coś nas boli – i idziemy do lekarza. Kiedy jednak dusza „boli”, gdy bezsenność dręczy nas miesiącami, a nawet latami, nie spieszmy się z szukaniem pomocy u psychoterapeuty. Tymczasem przeżycia emocjonalne wpływają na jakość naszego życia i zdrowia w nie mniejszym stopniu niż dolegliwości fizyczne. Niemieccy psychologowie już w latach 70. ubiegłego wieku odkryli, że około 60% osób zgłaszających się do klinik z różnymi dolegliwościami – od częstych przeziębień po zaburzenia rytmu serca czy wysokie ciśnienie krwi – w rzeczywistości potrzebuje pomocy psychoterapeuty lub przynajmniej kompleksowego leczenia, oraz medyczne i psychoterapeutyczne. Niemniej jednak nawet w rozwiniętej Francji tylko 5% populacji ucieka się do psychoterapii w przypadku problemów życiowych lub urazów psychicznych. A w Rosji takich ludzi jest jeszcze mniej. Dlaczego tak jest?!! Trochę się spóźniliśmy!! Psychoterapia to nowy obszar działalności człowieka. Ma najwyżej sto lat, jeśli liczyć od pierwszych sesji psychoterapeutycznych Zygmunta Freuda. W Rosji na początku XX wieku istniało duże zainteresowanie psychologią naukową i praktycznymi odkryciami Freuda. Władze radzieckie nie od razu dostrzegły „reakcyjną istotę” obu: na początku lat dwudziestych ubiegłego wieku w Moskwie istniało nawet przedszkole psychoanalityczne. Ale w połowie lat dwudziestych psychoanalizę uznano za ruch reakcyjny i od tego momentu zakończyła się historia psychoterapii w Rosji. Wznowiono ją dopiero na przełomie lat 80. i 90. Na Zachodzie, przez te 60 lat, psychoterapia przeszła długą drogę i jeśli nie stała się obowiązkową częścią życia społeczeństwa, to z pewnością przestała być uważana za egzotyczną. i kaprys bogatych intelektualistów. Znów jesteśmy dopiero na początku tej drogi. Warto zauważyć, że pomimo całej nieufności „szarlatanów psychologów” zainteresowanie tematem nie słabnie. Pośrednim dowodem na to jest chęć różnych „specjalistów od usuwania uszkodzeń i złego oka”, aby nazywać się psychoterapeutami. Częściowo jest to powód braku zaufania do psychoterapii: dla wielu psychoterapeuta pozostaje „specjalistą od spisków, zaklęć i zaklęć miłosnych”. Niemniej jednak, nawet jeśli mamy wiarygodne informacje i możliwości finansowe, aby zapłacić za psychoterapię, potrzebujemy czasu aby jeszcze odważyć się na ten krok - wybierz numer telefonu do specjalisty.!!Kto jest kim wśród specjalistów!!PSYCHIATRA - lekarz w zakresie profilaktyki, diagnostyki i leczenia zaburzeń psychicznych. Przepisuje leki i leczy słowami, stosując różne rodzaje psychoterapii. Swoją drogą, wiele dziedzin współczesnej psychoterapii zostało opracowanych przez psychiatrów. PSYCHOTERAPEUTA to specjalista z wyższym wykształceniem medycznym i przeszkoleniem w zakresie psychoterapii. W większości krajów zachodnich do pracy w zawodzie psychoterapeuty nie jest wymagane wykształcenie medyczne. Może to być również osoba z wyższym wykształceniem humanistycznym, która przeszła specjalne szkolenie z zakresu psychoterapii, obejmujące ponad sto godzin pracy z klientami pod okiem superwizora – bardziej doświadczonego PSYCHOANALIZTY – specjalisty kto zna metodę psychoanalizy. Szkolenie do tego zawodu jest długie i kosztowne: podyplomowe szkolenie psychoanalityczne trwa co najmniej osiem lat, plus kilka lat na proces własnej psychoanalizy. Takich specjalistów w Rosji jest wciąż bardzo niewielu. PSYCHOLOG jest absolwentem wydziału psychologii uniwersytetu, ma specjalizację w jednej z jego dziedzin - społecznej, rozwojowej, klinicznej, neuropsychologii... i z reguły pracuje. w firmach, firmach, szkołach i przedszkolach, szpitalach itp. PSYCHOLOG-KONSULTANT - tak nazywają się w Rosji specjaliści z wyższym wykształceniemwykształcenie psychologiczne, biegłość w jednej lub kilku metodach psychoterapeutycznych. Specyfikacja „konsultant” umożliwia psychologom bez wykształcenia medycznego podjęcie praktyki psychoterapeutycznej.!! Kiedy potrzebna jest pomoc?!! Tak naprawdę do rozpoczęcia terapii wystarczy zainteresowanie sobą i chęć zdobycia tego doświadczenia. Ale wciąż zdarzają się w życiu sytuacje, w których pomoc psychoterapeuty może okazać się konieczna niemal dla każdego, bez względu na wiek, charakter i płeć.!!Trudności z podstawowymi sprawami!Trudno Ci robić to, co innym wydaje się łatwe. Np. czujesz się nieswojo „sam w domu”; trudno Ci rozpocząć rozmowę z nieznajomymi lub dokonać zakupów bez doradcy. Powody są nieistotne, ale dla ciebie są dość poważne. Spotkanie z psychoterapeutą nie zaszkodzi, jeśli jakieś dziwactwo, takie jak strach przed ciemnością, wysokością czy wystąpieniami publicznymi, urosło do takich rozmiarów, że z tego powodu będziesz musiał coś zmienić w swoim życiu: np. odmówisz dobrego mieszkanie tylko dlatego, że jest na ostatnim piętrze... Traumatyczne przeżycie! Nie ma znaczenia, jak dawno to było w Twoim życiu. Jeśli po drobnym wypadku Twój puls przyspieszy, a ręce spoczną, gdy ponownie zasiądziesz za kierownicą; jeśli widziałeś lub zrobiłeś coś i uniemożliwia Ci to normalne życie, jest to powód, aby spotkać się z psychoterapeutą. Przeżywanie żałoby!! Zdarza się, że skala żalu wiąże się ze stratą bliskiej osoby, doświadczaną niesprawiedliwością jest taki, że nie można sobie z nim poradzić w pojedynkę. Jeśli żyjesz w poczuciu ostrego bólu i po pewnym czasie na pewno potrzebujesz pomocy. Niska samoocena. Każdy ma okresy, kiedy nie lubi siebie, kiedy spada samoocena. Wynika to albo z konkretnych awarii, albo z problemów związanych z wiekiem. Jeśli jednak cały czas nie lubisz siebie, jest to bezpośredni powód, aby szukać pomocy Zmiana wieku!! Wiele osób nie potrafi pogodzić się z naturalnym przejściem do następnej kategorii wiekowej. Jesteś młody i nie chcesz stać się „starszą” osobą. Ale, niestety, będzie musiało. W Twoim przypadku - przy wsparciu psychoterapeuty.!! Uzależnienie!! Kiedy człowiek nie potrafi sobie poradzić z jednym ze swoich nawyków i zaczyna go to "prowadzić" przez życie, psychologowie mówią o uzależnieniu. Istnieją różne zależności. Na przykład ktoś czuje się szczęśliwy tylko wtedy, gdy jest zakochany. Ale jednocześnie wybiera takie „przedmioty”, z których w zasadzie nie można uzyskać nic poza smutkiem. Wartościową staje się nie relacja z prawdziwą osobą, ale stan „wysokiej choroby”. Do tej samej kategorii zaliczają się: automaty do gier, objadanie się, nawyk kładzenia się do łóżka z nieznaną osobą, a potem tego żałowania, uzależnienie od pracy... Jeśli wpadniesz pod czyjeś wpływy i to nałóg pozbawia Cię wolności, godności, ten problem jest nie sytuacyjny, ale psychiczny.!! Lęk!! Jeśli ciągle wątpisz, nie możesz podjąć niezbędnych działań, martwisz się z jakiegokolwiek powodu, a lęk nie mobilizuje, ale paraliżuje, to klasyczny powód skontaktowania się ze specjalistą. Źle nastrój!! To zdarza się każdemu z nas, ale gdy utrzymuje się stale, wszystko wokół jest denerwujące, życie wydaje się trudne i pozbawione sensu, pojawiają się myśli o możliwej poważnej chorobie u Ciebie lub Twoich bliskich, potrzebujesz wsparcia. Pragnę zauważyć: w zachodniej praktyce psychoterapeutycznej około jedna trzecia rozmów ma związek z depresją.!! Rodzina jest naszą radością, dumą i... źródłem naszych problemów. Jest ich tak wiele, że musimy o nich porozmawiać osobno i szczegółowo. Istnieje specjalny system terapii rodzinnej, który zakłada pracę z całą rodziną.!! Dolegliwości cielesne!! Tak, i to jest powód, aby zgłosić się do psychoterapeuty, jeśli zauważysz, że Twój wrzód jest wrażliwy na relacje z przełożonymi. A może ciągle łapie Cię przeziębienie, a leki nie pomagają... Wielu klientów psychoterapeutów to osoby nie z rzeczywistymi problemami psychologicznymi (zachowanie, relacje itp.), ale takie, które do psychologa zgłosiła choroba somatyczna w każdym razie psychoterapeuta jest jedynym lekarzem, do którego można się udać.