Kontynuując temat samotności nastolatka w swoim otoczeniu, będę dzielić się z nastolatkami prawdziwymi dialogami, ale zachowując poufność, zmienię wydarzenia i połączę kilka historii w jedną. Stoję na poboczu drogi - Co się z tobą dzieje? - zapytałem 14-letniego nastolatka? - Tak, wszystko w porządku. Czuję się dobrze ze sobą. Jestem samowystarczalny - Czym jest dla Ciebie samowystarczalność? - Interesuję się filozofią, komponuję zadania do gier w Internecie, jako freelancer. To była moja radość. Wygrałem w konkursie 5000 rubli - I nie ma w tym wszystkim rówieśników? Przyjaciele? - Bycie z nimi nie jest interesujące. Oni są zdani na siebie, a ja jestem sam. Zaraz przeczytam Kanta, ale oni nie rozumieją. - Czy zrozumiesz? - Myślę, że zrozumiem. - Podzielisz się ze mną? Inaczej nigdy nie dotarłem do Kanta – podzielę się. – Narysuj je i siebie. Nastolatek rysuje grupę twarzy, a na boku siebie jako małą osobę – Obserwuję je, ale robię swoje. Czy masz cel? - Tak, tak. - Czy myślisz, że oni mają cele? - Prawdopodobnie mają jakieś. - Gdzie jest twój cel na tym arkuszu? Oznacz to jakoś. Nastolatek rysuje trójkąt i strzałkę. - Gdzie są jego cele? Nastolatek rysuje swoje cele w tym samym kierunku, ale od siebie. - Wyobraź sobie, że do celu prowadzi szeroka droga. Narysuj tutaj tę drogę - Oni idą wzdłuż drogi, a ty? - Stoję z boku. - Dlaczego? - Jestem od nich oddzielony - Czy wiesz, że narciarze, biorąc udział w wyścigu grupowym, mają swój własny cel, ale ustawiają się za faworytem i biegają jak należy. że prawie do mety. Jak myślisz, dlaczego? - Oszukać wszystkich? - Nie. Aby zmniejszyć opór powietrza. Łatwiej jest za plecami osoby biegnącej z przodu. Oszczędzają energię. A przed startem wychodzą na prowadzenie i wygrywają. Co powiesz? - Nie wiedziałem o tym. Postępują nieuczciwie. - Dlaczego nie uczciwie? Nikogo nie krzywdzą, nikogo nie oszukują. Wybierają taktykę, czyli sposób osiągnięcia celu. I w tym też jest ryzyko. Pierwszy narciarz też może rzucić wszystkie siły na metę i nie dać się wyprzedzić. Jak myślisz, czy łatwiej jest iść płaską drogą do celu w grupie czy samotnie poboczem? - Po drodze rozmawiamy o tym, co każdy z rówieśników ma, czego nie ma nastolatek, z czego można się czegoś nauczyć. Abyście mogli doskonalić ważne i potrzebne umiejętności, które przydadzą się w dorosłości. Bycie w grupie nie oznacza braku własnego zdania i myślenia jak twoi rówieśnicy. To po prostu kroczenie drogą do własnego celu. A obok nich są ci, którzy podążają w tym samym kierunku. I na tej drodze wszyscy są równi. I tylko ta zasada jest ważna, a nie to, co każdemu siedzi w głowie. Każdy ma prawo podążać tą drogą bez warunków. Kontynuacja dialogu z nastolatkami Wybór artykułów „Nastolatki na tym świecie” Drodzy Czytelnicy, cieszę się z Waszych reakcji na moje rozumowanie i refleksje! To przyjemność dawać Ci artykuły i otrzymywać od Ciebie „dziękuję”. Wydawnictwo RIDERO już wkrótce udostępni nowe książki z serii „Psychologia rodzicielstwa”. Zapisz się na moje publikacje, aby być pierwszym.© Wszelkie prawa zastrzeżone. Przedruk artykułu lub fragmentu możliwy jest wyłącznie z linkiem do tej strony i wskazaniem autorstwa. Przewodnik po moich książkach: o losach kobiet, psychologii w metaforach, przydatnych rzeczach o dzieciach.