Od autora: opublikowane na stronie Lęk Lęk to stan, który sygnalizuje zbliżające się niebezpieczeństwo i wymaga podjęcia działań, aby człowiek mógł sobie z tym niebezpieczeństwem poradzić. Ludzie, jak wszystkie zwierzęta, w sytuacji zagrożenia kierują się zasadą: „walcz lub uciekaj”. Każdy, w zależności od swoich naturalnych i wychowanych cech, wybiera dla siebie jedną rzecz – unikanie lub agresję. Dlatego bardzo często nadmierny lęk staje się przyczyną nadmiernej nieśmiałości lub odwrotnie, agresywności. Lęk to niejasne, bardzo nieprzyjemne, niejasne uczucie strachu przed czymś. To reakcja na niebezpieczeństwo nieznane, niejasne, a jednocześnie sprzeczne. Jednocześnie stanowi lęku mogą towarzyszyć różne objawy cielesne: na przykład uczucie pustki w dole brzucha, uczucie ucisku w klatce piersiowej, pocenie się, kołatanie serca, nudności, płytki oddech, ból głowy, lub nagła potrzeba opróżnienia jelit lub pęcherza. Do tego dochodzi ciągły niepokój i niemożność usiedzienia w jednym miejscu. Strach, w przeciwieństwie do lęku, jest reakcją na zagrożenie zewnętrzne, znaną, określoną i stałą. Lęk można rozpatrywać na różnych poziomach: - poziom neuroendokrynny - zmiany poziomu hormonalnego; - poziom motoryczny - trzewny - różne zjawiska opisane powyżej, jak a także drżenie głosu, drżenie kolan, „drżenie” rąk; - poziom świadomego zrozumienia, chociaż często osoba doświadczająca lęku nie jest świadoma przyczyn swojego lęku, a nawet samego faktu jego obecności, odczuwając jedynie dyskomfort cielesny. Nieprzyjemne uczucie, którego doświadcza człowiek, może składać się z trzech elementów: 1) Świadomość zmian fizjologicznych (kołatanie serca, zaczerwienienie, pocenie się, duszność). 2) Świadomość faktu, że się boi lub jest zdenerwowany. 3) Może wystąpić uczucie wstyd - „inni zobaczą, tego się boję”. Zwiększony niepokój może prowadzić do roztargnienia i dezorientacji, co z kolei prowadzi do trudności w nauce i zmniejszonej koncentracji. Lęk o niskim poziomie intensywności jest niezbędny dla ludzi. Mówi osobie, aby podjęła niezbędne środki, aby zapobiec niebezpieczeństwu lub je złagodzić. Na przykład jesteśmy w stanie podjąć dodatkowy wysiłek, aby przygotować się do egzaminu, lub biegniemy tak szybko, jak to możliwe, jeśli czujemy, że spóźnimy się na pociąg. Można więc mówić o lęku normalnym i nadmiernym (patologicznym). Zwykle niepokój towarzyszy rozwojowi i zmianom człowieka, ponieważ jest rzeczą zupełnie naturalną, że dziecko idące do pierwszej klasy, młody mężczyzna przed pierwszą randką, student przed egzaminem jest zdenerwowany. Nadmierny lęk to nieadekwatna reakcja na problemy i stres, które pojawiają się w życiu danej osoby, zarówno pod względem intensywności, jak i czasu trwania. Normalny lęk zwykle prowadzi do pożytecznych, pozytywnych działań mających na celu wyeliminowanie przyczyn zagrożenia (na przykład uczeń aktywnie przygotowuje się do egzaminu) lub do wykorzystania wewnętrznych mechanizmów obronnych, jeśli o zachowaniu determinuje przede wszystkim nieświadoma część umysłu ( na przykład tłumienie lub tłumienie przerażającego pragnienia lub myśli). Nadmierny, patologiczny lęk może prowadzić do niekonstruktywnych działań i nieadaptacyjnych mechanizmów obronnych. Osoba o wzmożonym lęku błędnie postrzega zagrożenie, opiera się na fałszywych przesłankach i wyolbrzymia lub bagatelizuje swoje możliwości. Antycypuje niebezpieczeństwo, własną bezbronność i niemożność poradzenia sobie z zagrożeniem, boi się utraty wsparcia w ludziach, którzy mogą pomóc uporać się z zagrożeniem, a w konsekwencji lęku przed wyśmiewaniem, pogardą, odrzuceniem. Nadmierny lęk może prowadzić do problemów zwątpienia, unikania komunikacji społecznej lub do nadmiernych konfliktów, gdy dana osoba czuje się niespokojna, zagrożona, nie rozumie przyczyny, ale stara się.