Powodów kłótni w parach jest zawsze wiele i zależą one od konkretnych osób zaangażowanych w związek. Istnieją jednak przyczyny, które są typowe dla wielu konfliktów w parach Porozmawiajmy o nich.1) Przemyślenie myśli naszego partnera jest w tym przypadku interpretowane przez to, co on o nas myśli, kim myśli, że jest niezadowolony żony jako niezadowolenie z niej. Niechęć do pójścia na spacer można rozpoznać jako niechęć do spędzania czasu z rodziną. Chociaż jeśli spróbujesz wszystko dokładnie zrozumieć i spokojnie zapytasz partnera, okaże się, że w pierwszym przypadku jest to jego głowa była zajęta poważnymi problemami w pracy, a w drugim przypadku okazuje się, że tego dnia nie czuł się dobrze i nie chciał nigdzie iść.K Absolutnie wszystkie spekulacje na temat innej osoby dotyczą tego problemu: „Powiedział/zrobił że na złość” „Prawdopodobnie miał na myśli, że nie jestem dla niego odpowiednia” Każdy stan partnera, który nie jest podobny do zwykłego, koreluje z sobą nie na korzyść siebie i powoduje irytację. W rezultacie pojawia się mała iskierka wystarczy, aby rozpalić ogień niezadowolenia i roszczeń. Wyjście: Wyrób sobie nawyk, że bez względu na to, co stanie się z inną osobą, zawsze bezpośrednio z nią wyjaśniaj, co się z nią dzieje, a nie decyduj o tym za niego. Nie umiesz czytać w myślach innych ludzi. W tym celu przydatne są następujące zwroty: „Wydawało mi się, że tak się czułeś. Proszę, powiedz mi, co się z tobą stało?” „Kiedy to powiedziałeś, doświadczyłem tego Powiedz mi, co naprawdę miałeś na myśli?” W przeciwnym razie będziesz prowadzić dialog nie z konkretną osobą, ale z wyjętymi z głowy założeniami na jej temat. To krótka i mocna kłótnia.2) Drugi powód konfliktów wiąże się z tym, że skoro sami rzekomo „czytamy myśli” naszego partnera, to on powinien odgadnąć nasze. Klasyczny przykład: mój mąż powinien odgadnąć, co ja chcę na urodziny i jak romantycznie chcę spędzić naszą rocznicę ślubu. Do tego dołączą się codzienne konflikty: „Nie widzisz, że jestem zmęczona? Umyj naczynia”. „Nie widzisz, że nasz syn cię potrzebuje W ogóle się z nim nie bawisz. „Ale nasz partner nie jest naszym rodzicem i nie ma za zadanie rozpoznawać naszych potrzeb i pragnień. Musimy o tym rozmawiać bezpośrednio i grzecznie, bez zarzucania, że ​​„jesteś mi to winien”. Naszym zadaniem jest zatem zadbać o swój dobrostan moralny, nauczyć się negocjować, nauczyć się omawiać powstałe nieporozumienia. Nie czytaj myśli naszego partnera i nie zmuszajmy go do odgadywania jego myśli.