Od autora: „Podstawą wszelkiej mądrości jest cierpliwość. » Platon W tym krótkim artykule nie poruszamy wizji medycznego problemu cierpliwości, a także cierpliwości jako kategorii wartości różnych religii i cech narodowych. Zastanówmy się trochę nad cierpliwością... Oto kilka krótkich definicji tematu rozmowy: Cierpliwość to umiejętność zachowania spokoju w nieprzyjemnej sytuacji lub oczekiwaniu na wynik niekontrolowanego procesu. Znosić - bez narzekania i wytrwale znosić coś nieprzyjemnego - cierpienie, ból, niechciane; znosić obecność i istnienie kogoś lub czegoś. Pracując z dużą liczbą dorosłych, odkryłem kilka interesujących szczegółów w ich zachowaniu – dotyczących zrozumienia, czym jest „cierpliwość” w normalnym życiu codziennym i jak sobie z nią radzić. Są ludzie o tak cierpliwym usposobieniu, że unoszą się w powietrzu bieg życia przez dziesięciolecia, traktując wszystkie swoje kłopoty jako lekcje od losu, bogate doświadczenie życiowe, a nawet dumni z tego, ile mogą znieść, na przykład: chamstwo, to, że nie są brane pod uwagę w pracy i w domu.. .fakt, że lekarz nie wysłuchał zakończenia skargi i odesłał ich wcześniej niż przy przyjęciu...co oszukali oszuści, zostawiając ich bez grosza...i że koledzy już dawno nakręcili karierę drabinę, zostawiając cierpliwych daleko w tyle, niecierpliwych... Na czym kierują się ludzie, na jakie wartości życiowe i postawy, tłumacząc korzyści i znaczenie cierpliwości, która Ci się nie podoba? Często można usłyszeć: cierpliwość to mądrość, cnota, hojność, umiejętność przebaczania, rozumienia, oczekiwania dobrego, nadziei i wiary w najlepsze – uzbrójmy się jeszcze trochę w cierpliwość, poczekajmy, a wszystko jakoś się ułoży… Jeśli spójrz na dynamikę życia współczesnego człowieka w ogóle, to jest on fizycznie, emocjonalnie i aktywnie skonstruowany w taki sposób, że nie może z łatwością dźwigać tak ciężkiego ciężaru przez całe życie - znosić często i znosić na wiele sposobów ze szkodą o sobie zatem, gdy kończy się cierpliwość lub nie ma już nic do zniesienia (dosłownie!), zwraca się do psychologa z prośbą o zrozumienie siebie. Często ostatnią kroplą w pojemniku cierpliwości jest to, że dana osoba zaczyna z całą pewnością zdawać sobie sprawę, że jeśli on będzie oszczędzał na swoich uczuciach do siebie, wówczas inni zaczną oszczędzać na swoich uczuciach do niego i przestaną brać go pod uwagę jako osobę Ale jest jeszcze inna kategoria ludzi, nie że są całkowicie niecierpliwi, ale ci, którzy nie lubią płynąć z prądem życia, zdają się na fatalistyczne rozumowanie i czekają „nad morzem na pogodę”. Tacy ludzie lubią być za sterami własnego statku. Są też mądrzy, hojni, współczujący, potrafią też przebaczać ludziom i rozumieć ich sytuację. To, co odróżnia osoby mało cierpliwe od bardzo cierpliwych, to to, że potrafią myśleć krytycznie, racjonalnie, a jeśli zajdzie taka potrzeba, potrafią pożegnać się ze wszystkim, co przeszkadza im żyć w harmonii, w zgodzie ze sobą. Z pewnością należy zaznaczyć, że tacy ludzie też wiedzą, jak przetrwać, ale jednocześnie doskonale zdają sobie sprawę z ceny, znaczenia i celowości cierpliwości w swoim życiu – wyznaczają odpowiednie cele, idą do przodu, realizują swoje potrzeby. Ci ludzie potrafią oprzeć się niepożądanym okolicznościom, mają własne zdanie i nie porzucają ważnych spraw życiowych bez doprowadzenia ich do logicznego zakończenia. Samodzielnie i wytrwale rozumieją wiele problemów osobistych, jakie rzuca na nie życie. W miarę swoich możliwości pomagają swoim sąsiadom, zwierzętom, przyrodzie, odpowiadają na prośby o wszelką możliwą pomoc – nie tolerują życia, żyją godnie, ze smakiem, zaciekawieniem, ciekawością i realizują się na wiele sposobów. Ci wokół ciebie muszą liczyć się z mało cierpliwymi ludźmi. Z szacunkiem do czytelnika, psycholog Ludmiła Starostina