Olga Kochetkova-Dmitrieva jest praktykującą różaną, liderką grup ruchu różanego, jedną z pięciu prezenterek certyfikowana w Rosji i na Łotwie przez Rosen Institute (Berkeley, USA) Dawno, dawno temu zdobyła dwa dyplomy studiów wyższych, a w 2001 roku rozpoczęła naukę pracy z ciałem według metody Marion Rosen, której jest mamą trzy dziewczynki, szczęśliwa żona i właścicielka dwóch kotów, psa, świnki morskiej i rybek, od 2008 roku pracuje indywidualnie, a od 2018 roku zaczęła prowadzić grupy o ruchu różanym. Wiosną tego roku ruszyły jej pierwsze grupy online - Olga, czym różni się ruch różany od na przykład tańca czy innych praktyk ruchowych? - Zacznijmy od tego, że w ruchu różanym nie robią nic specjalnego, żeby ruchy wyglądały pięknie, ale oglądają zajęcia, spodoba ci się różany ruch, składający się z kilku części: niektóre części zajęć są szybsze i jaśniejsze, inne wolniejsze i płynniejsze, co pozwala ci myśleć, zanurzyć się w sobie i swoich uczuciach, zrozumieć, jak poruszają się twoje ręce lub nogi , jak różne ruchy są odczuwane w ciele, jak odczuwa się oddychanie. To jak w życiu: albo zwalniamy i odpoczywamy, potem przyspieszamy i zaczynamy poruszać się w szybszym tempie. Dużo uwagi na lekcji poświęcamy ruchowi bez niepotrzebnego napięcia. Co to znaczy? U każdego z nas występują nawykowe napięcia mięśniowe. Z ich powodu postawa i chód pogarszają się, a w ciele pojawiają się nieprzyjemne odczucia. I z reguły większość ruchów wykonujemy z większym wysiłkiem niż to konieczne, nawet tego nie zauważając. W ruchu różanym pozwalamy ciału zapamiętać, jak się poruszać, bez dodatkowego wysiłku. Szczególną uwagę zwraca się na poruszanie stawami w różnych kierunkach i rozluźnianie przepony. - Dlaczego jest to konieczne? — Aby stawy działały i nie powodowały bólu, organizm wydziela płyn międzystawowy. Jeśli dana osoba nie porusza stawami we wszystkich kierunkach zamierzonych przez naturę, produkcja tego płynu jest zmniejszona. Z biegiem czasu staw może stać się zapalny i bolesny. Dzięki ćwiczeniu ruchu Rosena można tego uniknąć. A funkcjonowanie płuc zależy od stopnia rozluźnienia przepony. Nawiasem mówiąc, podczas wszelkich chorób zapalnych tkanki płucnej w przeponie występuje napięcie. A pamiętając o koronawirusie, można założyć, że praktykowanie Ruchu Rosena może być wartościowe dla osób, które przebyły tę chorobę lub wracają do zdrowia. To prawda, że ​​moje statystyki dotyczące pracy z osobami, które chorowały na Covid, są niezwykle małe – tylko trzy osoby. Ja sama chorowałam na łagodną postać Covida i od siódmego dnia choroby prowadziłam zajęcia on-line z Rosen Movement. Pomimo zmęczenia po zajęciach ogólnie poczułem się lepiej. — Kto powinien w pierwszej kolejności zwrócić uwagę na praktykę Ruchu Rosena? — Ruch Rosena jest przydatny dla dorosłych w każdym wieku. Ktoś uczy się lepiej kontrolować swoje ciało – jedna z uczestniczek moich zajęć jest pewna, że ​​ten ruch to po prostu odkrycie dla tancerzy, artystów i innych osób wykonujących zawody twórcze. Ktoś zaczyna tańczyć. Jedna z uczestniczek zauważyła poprawę w swojej kifozie. Moja nauczycielka wspomniała, że ​​zaczęła uprawiać ruch w wieku 50 lat. Dzięki ruchowi Rosena pozbyła się skoliozy. Starsi uczestnicy zauważają poprawę funkcji stawów, normalizację ciśnienia krwi i samopoczucie. Myślę, że na zajęciach ruchowych Rosena każdy może znaleźć coś dla siebie, co mu odpowiada — ruch Rosena to nadal przede wszystkim aktywność ruchowa, czy może ma to jakieś podłoże filozoficzne? — Ruch Rosena jest częścią systemu pracy z ciałem, emocjami i duszą człowieka według metody Marion Rosen. Początki filozofii Metody Rosena sięgają Reicha i jego nauczania na temat zbroi mięśniowej i związku pomiędzy napięciem mięśni a ludzkim doświadczeniem. Każdy ma nadmierne napięcie mięśni. Niektórzy ludzie cały czas mają lekko uniesione ramiona, niektórzy mają napięte ramiona, jeszcze inni mają biodra lub inną część ciała. Niestety,.