Od autora: Upadnie cała kultura, jeśli jej fundament, rodzina, przestanie istnieć, przestanie być tym, z czego zbudowane jest społeczeństwo. Nie ma więc wątpliwości, że ten, kto niszczy związek małżeński niszczy także cywilizację. Kiedy człowiek zawiera umowę zwaną „małżeństwem”, znajduje się w sytuacji, którą można nazwać co najmniej ryzykowną. Kiedy dwoje ludzi bierze ślub, robią coś, o czym nie mają pojęcia. I najwyraźniej nawet jeśli ludzie ponownie zawrą związek małżeński, nie wiedzą o małżeństwie więcej niż wiedzieli za pierwszym razem Małżeństwo jest podstawą rodziny. Teraz w naszym społeczeństwie rodzina jest najbliższym związkiem, który sam w sobie zapewnia kontynuację własnego istnienia i własną ochronę. Rodzina jest niezbędna społeczeństwu z ekonomicznego i różnych innych powodów w tej samej formie, w jakiej obecnie istnieje. Upadnie cała kultura, jeśli jej fundament, rodzina, przestanie istnieć, przestanie być tym, na czym zbudowane jest społeczeństwo. Zatem nie ulega wątpliwości, że kto niszczy związek małżeński, niszczy cywilizację. Stosunki małżeńskie są w istocie związkami w oparciu o postulat. Postulat to konkluzja, decyzja lub wniosek dotyczący czegoś. Kiedy ludzie przestają tworzyć postulaty o istnieniu małżeństwa, przestaje ono istnieć. Tak właśnie dzieje się w większości małżeństw. To właśnie dzieje się w ten sposób, a nie odwrotnie. I wcale nie oznacza to, że wszyscy ludzie są z natury złośliwi i dlatego umowy takie jak umowy małżeńskie zwykle tracą ważność z powodu zdrady i są rozrywane. To jest źle. Prawda jest taka, że ​​jest zupełnie odwrotnie. Jeśli związek zawdzięcza swoje istnienie wyłącznie postulatom, należy je nadal tworzyć. A rodzina, która nie będzie się dalej tworzyć, przestanie istnieć jako rodzina. Kiedy ludzie doświadczają problemów w życiu małżeńskim, dzieje się tak dlatego, że małżonkowie oczekują, że ich związek będzie trwał samodzielnie. Wierzą, że ich związek małżeński będzie istniał bez żadnego wysiłku z ich strony. Niestety, tak nie jest. Małżeństwo trzeba stworzyć. Być może osoba, której rodzice nie byli do końca szczęśliwi w małżeństwie, spojrzałaby na to wszystko i zdecydowałaby: „Wystarczy pomyśleć! Małżeństwa, które jest tak naturalne w naturze ludzkiej (i którego nic nie jest w stanie zmienić), nie jest w stanie utrzymać siebie i jest niedoskonały, ponieważ brakuje mu jedności i porozumienia.” Ten człowiek poniósł porażkę. Być może już w dzieciństwie próbował swoimi postulatami zjednoczyć rodzinę. Pracował nad tym, próbował w ten czy inny sposób stworzyć stan „tata kocha mamę”, próbował pokazać rodzicom, że mają coś do poświęcenia wspólnemu życiu i tak dalej. W sumie był to jeden z powodów dziecko wpada w kłopoty, przeżywa traumę, leży w jego pragnieniu uświadomienia rodzicom swojej odpowiedzialności za rodzinę. Dzieci chorują natychmiast po kłótniach rodzinnych. Jednak fakt, że dana osoba miała dobry przykład stabilnego związku małżeńskiego u własnych rodziców lub nie miała takiego przykładu, w żaden sposób nie wpływa na to, czy sam może stworzyć szczęśliwą rodzinę. Jeśli myślisz, że wszystko jest w porządku. Jeśli życie jest zaprojektowane w taki sposób, aby zachować związek małżeński na zawsze, a ty sam nie musisz się o to starać, to z pewnością się rozpadnie. Ale jeśli do związku małżeńskiego podchodzisz jako do czegoś, co należy tworzyć za pomocą postulatów i co należy zachować, jeśli zdajesz sobie sprawę, że gdy przestaniesz działać w tym kierunku, to on przestanie istnieć, możesz sprawić, że jakikolwiek związek małżeński będzie ostatni, to może wyprostować każdy aspekt każdego związku małżeńskiego, możesz to skleić i zrobić tak, jak chcesz. Jednak to, delikatnie mówiąc, wymaga trochę pracy i odwagiludzie spotykają się i zaczynają działać jak jedna grupa, zawierają porozumienia, publiczne lub prywatne, dotyczące tego, co jest dobre, a co złe, co jest moralne, a co niemoralne - innymi słowy, co sprzyja przetrwaniu, a co mu przeszkadza. Jest to kodeks moralny – szereg porozumień, które dana osoba przyjęła, aby zapewnić przetrwanie grupy. W tym przypadku wielkość grupy nie ma znaczenia. Nie ma znaczenia, czy składa się ona z dwóch osób wchodzących w związek małżeński, czy też mówimy o powstaniu całego narodu, członkowie grupy nadal zawierają między sobą pewne porozumienia, gdy jeden z partnerów pomiędzy którymi istnieje jest w jakimś związku, lub która zawarła związek małżeński, narusza kodeks moralny, na który się zgodzili, często ma poczucie, że nie może o tym powiedzieć drugiej osobie. Jednakże te niewypowiedziane naruszenia, które mimo wszystko są naruszeniami, mogą kumulować się w czasie i mogą zniszczyć relacje. Te naruszenia popełnione przez osobę determinują stopień, w jakim oddzieliła się ona od reszty grupy. Jeśli na przykład ktoś zgubi przy kartach pieniądze przeznaczone na rodzinne rachunki, łamie kodeks moralny. A jeśli potem ukrywa ten fakt i nie wspomina o tym w rozmowie z żoną czy innymi członkami rodziny, to tylko udaje, że jest częścią grupy, choć w rzeczywistości już nią nie jest, gdyż naruszył zasady porozumienia, na których opiera się istnienie tej grupy. To właśnie powoduje rozpad związku grupowego, rodzinnego czy małżeńskiego. Związek małżeński, który rozpadł się i wszedł w stan całkowitego rozbicia na skutek naruszenia umów, jest prawie niemożliwy do sklejenia poprzez proste tworzenie postulatów o jego istnieniu. Kiedy ludzie się rozstają, muszą się ponownie spotkać. Niektórzy ludzie biorący ślub mogą wierzyć, że powinno się to wydarzyć w ten sposób: pewnego jasnego czerwcowego dnia przystojny mężczyzna (lub mniej przystojny) i piękna dziewczyna (lub nie tak piękna) spotykają się. i mówią sobie: „Obiecuję, dopóki śmierć nas nie rozłączy…” I myślą, że teraz stworzyli związek małżeński. Nie, jeszcze nawet nie zaczęli. Muszą przed śniadaniem dowiedzieć się, jak wyglądają. O sukcesie w życiu małżeńskim decydują bardziej kosmetyki i akcesoria do golenia niż cokolwiek innego. Małżonkowie muszą nauczyć się żyć ze sobą, jeśli są do tego zdolni. A zawierając związek małżeński, w mniejszym lub większym stopniu przekreślili wszystko, co robili wcześniej, i od tego momentu zaczynają nowe życie. Liczy się tylko to, co wydarzy się od tego momentu. Czasem jednak zdarza się, że czyny, których dopuścili się wcześniej i które usilnie przed sobą ukrywają, nie pozwalają w ogóle na rozpoczęcie związku małżeńskiego, a czterdzieści osiem godzin po ślubie ich małżeństwo się rozpada, ponieważ doszło do zbyt wielu naruszeń kodeksu moralnego. popełnione jeszcze zanim ludzie się poznali. Ale nawet taki związek można uratować. W małżeństwie, które trwa niewzruszenie przez wiele lat, naruszenia kodeksu moralnego mogą kumulować się do czasu separacji partnerów. Powszechnie przyjmuje się, że po trzech latach mężowie i żony przestają za sobą szaleć. Jest to swego rodzaju truizm i „wszyscy o tym wiedzą”, ale nie wiedzą, dlaczego tak się dzieje. Powodem jest naruszenie kodeksu moralnego i chęć ukrycia lub niechęć do skorygowania naruszeń. Jeśli tak się stanie po trzech latach, to co stanie się po dziesięciu latach? Do tego czasu wiele par po prostu przyzwyczaja się do trwałego życia małżeńskiego. Oboje małżonkowie znajdują się w stanie uspokojenia – w stanie, w którym starają się uspokoić i złagodzić wzajemny gniew. W jakiś sposób współistnieją i wolą, żeby wszystko szło w tę, a nie inną stronę. Raczej woląwyjść za mąż, niż nie, i myślą, że wszystko u nich układa się dobrze. Nie myślą już, że lepiej byłoby poślubić inną dziewczynę lub innego faceta. Życie jakoś toczy się dalej. Powodem, dla którego ludzie się rozwodzą, są skłonni myśleć o rozwodzie lub oddalać się od siebie, jest po prostu zbyt wiele naruszeń moralnych wobec partnera małżeńskiego. To wszystko jest takie proste! Kiedy twój partner nie może się doczekać wyjazdu i mówi: „Muszę iść” lub „Nie mogę zostać” lub „Muszę zrobić coś innego” lub „Musimy to zrobić”. się rozstać” lub „Byłoby lepiej, gdybyśmy się nie pobrali” – wszystkie te argumenty wynikają bezpośrednio z naruszenia przez niego zasad moralnych w stosunku do drugiego partnera, a właściwie są głównym powodem odejście jakiejkolwiek osoby polega na tym, że próbuje ona chronić drugiego partnera przed jego zepsuciem. Mówi więc: „Lepiej wyjdę”, „Lepiej pójdziemy w swoją stronę” lub „Lepiej ochłońmy”. Dokładnie w ten sposób zwykle rozpada się małżeństwo: „Ochłońmy”, „Muszę wyjechać”, „Musimy zerwać”. Prawdopodobnie, próbując naprawić relację małżeńską jakiejkolwiek pary, bez wątpienia uznają, że wszystko już się skończyło i nie ma sensu tego kontynuować, bo być może nie da się tego zrobić... I za każdym razem, gdy sytuację ratują następujące elementy: musisz upewnić się, że każdy z małżonków pamięta, co sam zrobił. Jeśli będą o tym mocno pamiętać, wszystko ułoży się wspaniale. Jednym ze sposobów poprawy sytuacji jest poproszenie męża i żony o zapisanie tego, co potajemnie zrobili przeciwko swojemu współmałżonkowi, z podaniem konkretnego czasu i miejsca oraz tego, co zostało zrobione i ukryte. . Kiedy zostanie to w pełni osiągnięte, osoba może odczuć ulgę i odzyskać odpowiedzialność za to, co się dzieje. Czasami może się zdarzyć, że takie spisanie nie rozwiąże całkowicie różnic między partnerami małżeńskimi. W takim przypadku powinieneś zwrócić się o pomoc do psychologa, aby rozwiązać ten problem. Aby stworzyć i utrzymać szczęśliwe, satysfakcjonujące życie rodzinne, mąż i żona muszą utrzymywać ze sobą pełną komunikację i być szczerzy. Jeśli obie strony tego związku będą starały się dotrzymywać zawartych ustaleń i przestrzegać kodeksu moralnego, a także jeśli oboje małżonkowie będą się ze sobą swobodnie i otwarcie komunikować, ich związek stanie się silniejszy. Jest jeszcze jeden kluczowy czynnik, który jest ważny stworzenia szczęśliwego małżeństwa lub przywrócenia pogarszających się relacji małżeńskich. Czynnik ten ma związek z komunikacją - wymianą pomysłów między ludźmi. W rzeczywistości komunikacja jest podstawą udanego związku małżeńskiego, który może przekształcić się w trwały związek. Brak komunikacji to rafa, na której rozbije się statek życia małżeńskiego. Zacznijmy od tego, że mężczyźni i kobiety tak naprawdę nie przejmują się tym, „kogo poślubią bez wyraźnego powodu”. Przy całkowitym braku chociaż podstawowego wykształcenia w zakresie wiedzy o nerwicach, psychozach, tego, jak ocenić, jak dobrze ktoś gotuje lub czy potrafi zarabiać pieniądze, jedynym kryterium wyboru partnera małżeńskiego pozostaje tylko to, że jest to podchwytliwe, zawodne i nie zawsze łatwo rozpoznawalna rzecz zwana „miłością”. Oczekiwać, że społeczeństwo na poziomie nieco wyższym niż mrówczy będzie całkowicie praktyczne w stosunku do instytucji tak zasadniczo niepraktycznej, jak małżeństwo, to oczekiwać zbyt wiele. Nic więc dziwnego, że wybór partnerów jest tak często nieprzemyślany i błędny. Aby małżeństwo było udane, konieczne jest, aby poziom inteligencji małżonków i poziom ich zdrowia psychicznego były w przybliżeniu takie same. Określenie poziomu wykształcenia potencjalnego partnera małżeńskiego nie jest trudne – niełatwo natomiast ocenić poziom jego zdrowia psychicznego i możliwości w zakresie drugiej dynamiki. (Dynamika to pragnienie istnienia w jednym z.