Filozofia rodzica leży u podstaw wszystkiego, co robi ze swoim dzieckiem. Wpływa na styl rodzicielstwa, komunikację oraz sposoby nauczania i rozwoju dziecka. Czasami bez zmiany stanowisk filozoficznych praca psychologiczna staje się po prostu niemożliwa. Ważne jest, aby każdy człowiek miał WŁASNY zestaw wyobrażeń o ludziach, o sobie i porządku świata. Ponieważ introjekcyjne pomysły innych ludzi na ogół nie zakorzeniają się i nie powodują wewnętrznych konfliktów. Wypracowując WŁASNĄ koncepcję życia, jednocześnie wyznaczamy sobie ramy (aby nasz umysł i instynkty nie szalały), a także zyskujemy pewną wolność (od). nieuzasadnione ograniczenia). Matka, która wierzy, że szczęście dziecka jest wielką wartością, jeśli to możliwe, będzie tę wartość pielęgnować i chronić. Niczym jasny, piękny obraz na ścianie w pokoju, nie pozwoli zapomnieć o sobie nawet w trudnych chwilach. A jeśli nagle matka będzie musiała dużo pracować, znajdzie siłę, by zaopiekować się dzieckiem, być z nim czułym i stabilnym. Jeśli nie postawisz sobie sztywnych i wąskich granic, w tych granicach faktycznie pojawi się wystarczająca wolność. Można spędzić czas ze swoim dzieckiem w bardzo zabawny i ciekawy sposób. I nie ma potrzeby rezygnować z życia. To właśnie brak wytycznych wartości zmusza nas albo do zmiażdżenia się rygorystycznymi ograniczeniami (muszę myśleć tylko o dziecku!), albo do całkowitej obojętności wobec wartości ​​i NASZE osobiście wypracowane stanowiska filozoficzne, zaczynamy jasno rozumieć, co jest dla nas przydatne, a co nie, co jest ważne, a co nie. Trudno będzie nam uzależnić się od poczucia winy lub obowiązku albo manipulować nami. To da pewność i stabilność w rodzicielstwie. Nasza filozofia życia opiera się głównie na tym, jak etykietujemy to, co nam się przydarza, jak bronimy naszych stanowisk, jak osiągamy szczęście i przyjemność. Jeśli Twoja koncepcja życia uwzględnia zasadę partnerstwa, Twój styl rodzicielstwa najprawdopodobniej będzie demokratyczny. Wartości - wzajemne zaufanie, intymność emocjonalna, szczęście dziecka. Przekonania - „Ludzie (zarówno ja, jak i dziecko) mają prawo popełniać błędy”, „Moje potrzeby są równie ważne jak potrzeby dziecka” „Dziecko jest osobą”, Dziecko ma prawo do własnego zdania, swój własny styl, własne upodobania.” Zasada partnerstwa w wychowaniu opiera się na uwzględnianiu interesów zarówno Twoich, jak i dziecka. W każdej sytuacji konfliktowej opierasz się na schematach „Ja + i Ty +”. zasada rywalizacji, styl rodzicielski będzie autorytarny. Wartości są zamazane lub wypaczone w stosunku do materiału. Przekonania – „Jeśli nie będziesz krzyczeć, on nic nie zrozumie..”, „Jestem rodzicem, to znaczy, że mam rację. Koncepcja unikania (unikanie w ogóle… lub unikanie) tworzy permisywny styl rodzicielski, a koncepcja ratunku jest konsekwencją stylu rodzicielskiego bez wypełniania swojego wewnętrznego świata TWOIMI wartościami, znaczeniami i przekonaniami. Jak to zrobić? Jak wypracować własną filozofię? Jak znaleźć wspierające Cię przekonania? Aby samodzielnie ustalić te rzeczy, proponuję wykonać ćwiczenie. Spróbuj teraz opisać, kim jest rodzic, jakie są jego funkcje i zadania. Kim jest dziecko i dlaczego rodzimy dzieci? Czym jest edukacja i jakie są jej zasady? ________________________________________________________________________________________________ Są pewne wspólne rzeczy dla nas wszystkich. Nie możemy uważać się za cudzą własność. Nie możemy wychowywać i rozwijać dziecka całkowicie na swój sposób, oderwani od rzeczywistości. Zadaniem rodzica jest przygotowanie dziecka do dorosłego życia. Daj mu wiedzę, trenuj, rozwijaj umiejętności i dostarczaj mu zasobów do rozwoju. Wymyśl metaforę relacji dziecko-rodzic _________________________________________________________________ W jaki sposób ta metafora ujawnia Twoje zadanie jako rodzica? Jak to jest z twoim życiem? Jakie decyzje musisz podjąć, biorąc pod uwagę.