„Kryształowy kokon” to właśnie taka metafora, która odkrywa znaczenie głęboko ukrytej depresji. Depresja jest jak dama w czerni. Jeśli przyjdzie, nie wypędzaj jej, ale zaproś ją do stołu jako gościa i wysłuchaj, co ma do powiedzenia Głęboko ukryta depresja – życie w „Kryształowym Kokonie”. Ostatnią rzeczą, jaką można powiedzieć lub pomyśleć o takich osobach, jest to, że wykazują oznaki depresji. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że dana osoba wiedzie udane, wspaniałe życie. Aby wszystko mu się układało, aby przemyślane plany i zadania były realizowane we wszystkich obszarach jego życia. Życzenia i marzenia się spełniają. Wygląda na to, że dana osoba żyje życiem swoich marzeń. Ale co się za tym kryje? Czy człowiek jest naprawdę zadowolony z rezultatu, jaki osiągnął w swojej rzeczywistości? Na zewnątrz widzimy osobę, która ma wszystko zaplanowane co do minuty: siłownia, RPP, treningi, basen, masaż, procesy pracy. Wydawać by się mogło, że cały dzień człowieka jest zaplanowany minuta po minucie i wszędzie mu się to udaje. Wszystko to jest właściwie ilustracją udanego życia. I często będziemy mogli zobaczyć z wami, szczególnie teraz w naszej rzeczywistości, ile podobnych ilustracji jest nam przekazywanych. Tak naprawdę w życiu człowieka pojawia się następujący schemat: wypełnia on całe swoje życie sferą pracy; w kolejnym aspekcie wypełnia swoje życie pomaganiem innym i na rzecz innych, ale zupełnie zapomina o sobie, o swoich podstawowych potrzebach: odpoczynku, dobrym śnie, relaksie, jedzeniu, ciszy. Aby przywrócić nasz układ nerwowy, musimy po prostu stworzyć dla siebie w życiu „wyspy ciszy”, aby stan psycho-emocjonalny ustabilizował się, a układ nerwowy się uspokoił. Skupienie i orientacja osoby na zewnętrzną interakcję ze światem go kręci z dala od wewnętrznych doświadczeń, izoluje go od kontaktu z własnymi uczuciami i doświadczeniami w środku. A następnie pytanie: „Co jest w środku, co jest tak przerażające do spotkania i nawiązania kontaktu, gdy zostaje się sam na sam ze sobą?” o wiele prostsze, łatwiejsze, bardziej opłacalne, do rozwiązywania problemów na zewnątrz, są one bardziej oczywiste i nie są przeżywane tak bardzo emocjonalnie, jak można by tego doświadczyć w sobie, jednocześnie człowiek może spotkać się z faktem, że jego sfera emocjonalna będzie bądź reaktywny. Oznacza to, że gdzieś w swoim życiu człowiek nie łączy się ze swoimi emocjami, uczuciami, ale gromadząc w sobie te doświadczenia emocjonalne, w zupełnie nieistotnej sytuacji, nagromadzone tło emocjonalne może reaktywnie ujawnić się w całkowicie niekontrolowany sposób. Rozpoznać to zjawisko, „Kryształowy Kokon”, istnieją pewne kryteria, według których możesz przeprowadzić autodiagnozę i obserwować, jak podobne kryteria manifestują się w Twoim życiu: 1. Wewnętrzny konflikt. W Twojej głowie nie kończy się wewnętrzny dialog, pomiędzy dwoma głosami, z których jeden mówi, że ciągle musisz coś robić i nie możesz odpocząć, a drugi, że „nie zrobiłeś wystarczająco dużo”. lub „niewystarczająco dobry, potrzebujesz więcej!” Rodząc w ten sposób jeszcze większe wymagania wobec siebie. Ale najciekawsze jest to, że jakość życia się nie zmienia. Albo zmienia się na krótki czas, a potem z jeszcze większą intensywnością, wzmacniając wewnętrzną krytykę. Okazuje się, że jest to samogwałt 2. Hiperodpowiedzialność. Tendencja do brania odpowiedzialności za uczucia, działania, czyny, stany, nastroje i innych ludzi. Tacy ludzie są nadwrażliwi na emocje innych. To tak, jakby mieli „anteny”, które od dzieciństwa są dostrajane tak, aby bez słów rozpoznawać stan osoby znajdującej się w pobliżu. Jak to może się objawiać? Jeśli dana osoba widzi swoją drugą połówkę, kolegę lub przyjaciela, która odczuwa obniżony nastrój w tle, może wziąć odpowiedzialność za swój nastrój, samopoczucie, stan emocjonalny, trudności w rozwiązywaniu problemów życiowych, z którą prowadzi dialog .3. Unikanie. Unikanie kontaktu z doświadczeniami, które obejmują smutek, wstyd, strach, bezsilność, samotność, ból psychiczny.4. Napięcie.Jeśli) +79995859077