Porozmawiajmy o tym!.. Czy kiedykolwiek doświadczyłeś bluesa?.. Z pewnością większość nadal zna uczucie lepkości czasu, niejasnych granic i linii w obrazach i myślach, nudna i przytłumiona szarość świata wokół i wewnątrz... - Może kawa? - Nie masz ochoty... - Może pójdziemy na spacer? - Nie da się... - Idź się odpręż! Lenistwo... Kolega twierdzi, że każdego bluesa najlepiej leczyć terapią zajęciową - Łopata w rękę, sześćset metrów kwadratowych dziewiczej ziemi i żaden blues nie pozostawi nawet wspomnień! Może to radykalna, ale bardzo skuteczna metoda. Ale co powinien zrobić ktoś, kto widział tylko łopatę na zdjęciu? Albo jako dziecko w piaskownicy. A potem pieszczotliwie nazwano ją „szpatułką”, pamiętasz? A komu łatwiej jest znaleźć w Internecie dostęp do złóż unikalnych informacji niż do prawdziwych „sześciuset metrów kwadratowych” dziewiczej krainy? Co powinien zrobić „nowoczesny i wyrafinowany” człowiek w wielomilionowej metropolii? Dziewicza kraina jest iluzoryczna i nieosiągalna… A błękity są realne i otulają i chronią przed światem zewnętrznym światłem (na razie!), ale gęstym kokon. Cały problem polega na tym, że niepostrzeżenie i nieuchronnie ten kokon staje się cięższy i gęstszy. Krok po kroku „nic nierobienie”, a dokładniej „z powodu dołka, nierobienie” od łagodnego przygnębienia prowadzi nas w głęboką depresję. Zasada jest prosta: dużo łatwiej jest wyjść z małej dziury niż z głęboki wąwóz. A jeśli mówimy o latach, to wąwóz staje się otchłanią. Bez fachowej pomocy z zewnątrz praktycznie nie ma szans na wyjście z tego! Nawet przy profesjonalnej pomocy zajmie to dużo czasu i wysiłku. Bo profesjonalny przewodnik pomoże utorować drogę, wskaże słabe punkty przejścia, dostosuje prędkość chodzenia, oddech, częstotliwość przystanków itp. A trzeba będzie używać nóg i nóg!.. W zasadzie te same „sześć akrów” orki, tylko w sobie Z wieloletniego doświadczenia jako zawodowy przewodnik mogę powiedzieć, że praca wewnętrzna jest wielokrotnie cięższa, dłużej i drożej niż prawdziwą łopatą na prawdziwej dziewiczej ziemi. Straszne? To samo! Dlatego gorąco polecam każdemu, kto podlega wahaniom nastroju, dumnie nazywanym „bluesem” – nie bawcie się! Naucz się przełączać i kontrolować siebie, podczas gdy „uratowanie tonącego człowieka jest nadal możliwe rękami samego tonącego”.».