Ostatnio usłyszałem pytanie „W czym jesteś lepszy?” i dał mi do myślenia. Przecież tak jest lepiej – zawsze chodzi o ocenę, o porównanie. To „lepsze” rzadko jest obiektywne, od razu pojawiają się pytania: - lepsze dla kogo? - lepsze w czym? - co dokładnie oznacza lepsze, jakie są kryteria oceny i skąd się wzięły. Niewiele rzeczy w życiu może obiektywnie ocenić i określić, kto jest lepszy? Na przykład istnieje sport, w którym obowiązują pewne kryteria oceny: najlepsza prędkość, technika wykonania i inne. Korzystając z tych kryteriów, możesz określić, który ze sportowców jest najlepszy na zawodach. W tym roku jeden zawodnik zajmuje pierwsze miejsce i wydaje się być najlepszy w swoim sporcie, a na kolejnych zawodach wygrywa inny. Czy pierwszy zawodnik przestaje być najlepszy, czy nie? Przecież zajął pierwsze miejsce, ma niezbędne umiejętności i być może następnym razem znowu zajmie pierwsze miejsce, ale teraz jest ktoś lepszy od niego. Ten przykład ma pokazać, że nawet w obszarach, w których istnieją jasne kryteria określenie najlepszego nie jest takie proste. Jeśli mówimy ogólnie o życiu, o ludzkich cechach i przejawach, to wszystko tutaj wcale nie jest obiektywne. Nie ma jednego wspólnego standardu dla wszystkich ludzi, każdy wybiera na podstawie własnych, unikalnych kryteriów tego, co jest dla mnie właściwe, co jest dla mnie najlepsze. Wcale nie jest faktem, że to, co najlepsze, będzie pasować innej osobie. Przecież każdy człowiek ma swoje własne pojęcie o tym, czym jest piękno, kto jest dobrym człowiekiem, czym jest szczęście i jakie ma własne wartości. Pragnienie bycia najlepszym często prowadzi do ciągłego porównywania się z innymi i często prowadzi do dewaluacji siebie i swoich wyników, obniża samoocenę i powoduje poczucie niezadowolenia z życia. Moim zdaniem porównywanie się z innymi ludźmi jest całkowicie niewłaściwe z kilku powodów: - wszyscy ludzie są inni, mają inny zestaw cech i umiejętności. Dla niektórych nauka języków obcych jest łatwa, ale fizyka nieosiągalna, a dla innych fizyka jest prosta i zrozumiała, ale język obcy nie jest dla nich łatwy. Ważne jest, aby odkrywać swoje cechy i uczyć się jak najefektywniej, wykorzystywać je, a nie skupiać całej uwagi na swoich ograniczeniach - Nie znamy drogi innych osób, w jaki sposób osiągnęli poziom, z którym się teraz porównujesz . Nie wiemy, jaką cenę ktoś płaci za rezultat, do którego dążysz. Pragnienie bycia najlepszym może wskazywać na niezaspokojoną potrzebę. Musisz zrozumieć, dlaczego musisz być lepszy od innych? Chęć bycia najlepszym może wskazywać na potrzebę potwierdzenia przez kogoś innego swojej ważności i wartości. W tym przypadku, niezależnie od tego, jak bardzo będziesz się starał być najlepszy, Twoja potrzeba nie zostanie zaspokojona, ponieważ poczucie własnej wartości powinno pochodzić z wnętrza i nie zależeć od innych ludzi. Ludzie często mówią, że pomaga im porównanie z innymi rozwijać się, ale jeśli chcesz się z kimś porównać, żeby się rozwijać, to lepiej porównać się ze sobą. Pomoże Ci to zaobserwować Twoje rzeczywiste zmiany, docenić swoje doświadczenia, osiągnięcia i wzmocnić poczucie własnej wartości. Osobiście nie uważam, że życie jest konkursem na najlepszą osobę, raczej chodzi o to, żeby nauczyć się być sobą, a tego nie da się osiągnąć poprzez ciągłe patrzenie na innych.