Kiedy Bóg stworzył kobietę, pomyślał o wszystkim. Kobieta ma jednocześnie słabość i siłę. Potrafi znieść wszystkie trudy życia i poradzić sobie z każdym nieszczęściem. Daje miłość, zrozumienie i szczęście. Uśmiecha się, nawet jeśli chcesz krzyczeć i śpiewa, gdy nieznośnie chcesz płakać. Płacze ze szczęścia i śmieje się, gdy się boi. Zaciekle walczy o to, w co wierzy. Poświęca się dla dobra swojej rodziny. Wie, jak uleczyć złamane serce uściskiem i pocałunkiem. Kobieta jest naprawdę wyjątkową kreacją! Ma jednak jedną istotną wadę - zapomina o swoich zaletach... I to prawda! Kobieta często nie tylko zapomina o swoich zaletach, nawet o nich nie myśli, ale po prostu ich nie zauważa. A wszystko dlatego, że od wczesnego dzieciństwa dziewczynka jest wychowywana jako wygodna, posłuszna „dobra dziewczynka” dla dorosłych. Co to znaczy? Rób, co chcesz i BĄDŹ jak dorosły, który będzie ceniony, szanowany i kochany. „Jeśli dobrze się uczysz, jesteś mądry”, „Jeśli pomagasz w domu, jesteś grzeczną dziewczynką”, „Jaki rodzaj tańca? Spójrz na swoją figurę!”, „Kto będzie cię potrzebował z takim wyglądem”, „A kto cię poślubi, taka niekompetentna”… Kobieta od urodzenia uczy się sprawdzać swoją przydatność, porównywać się z innymi, OCENIAĆ siebie ! Z biegiem czasu, przyzwyczajając się do zewnętrznej oceny swojej osobowości, kobieta zaczyna uważać ją za swoją (poczucie własnej wartości). Poczucie własnej wartości kobiety, ukształtowane pod wpływem innych, jest fałszywym postrzeganiem siebie, często jest to narzucona opinia, która nie odpowiada temu, kim naprawdę jest. To właśnie ta ocena siebie uzależnia ją od ocen innych ludzi (rodziców, sąsiadów, mężczyzn), od życiowych sukcesów lub porażek. Kobieta, której nauczono oceniać siebie, nie wie, jak traktować siebie z miłością, troską i szacunkiem. Jest gotowa oszczędzać na sobie, w każdej chwili odłożyć swoje pragnienia, gdy tylko coś lub ktoś się do tego przyczyni. W wyniku takiego stosunku do siebie kobieta przestaje cieszyć się życiem i zaczyna odczuwać ciągłe niezadowolenie, co prowadzi do stresu, depresji i załamań nerwowych, jednocześnie pozbawiając się miłości i troski, o którą kobieta gorączkowo zabiega to od innych. Charakterystyczne jest to, że im gorzej kobieta siebie traktuje, tym bardziej domaga się miłości, szacunku, troski, czułości, uznania własnej wartości na zewnątrz: od mężczyzn, dziewczyn, znajomych, bliskich, kolegów. Szuka, ale nie znajduje. Przecież od dawna wiadomo, że nie można dostać od innych tego, czego się nie ma. Miłości i szacunku nie można błagać, żądać ani na nie zasługiwać - to wszystko jest zewnętrzną reakcją otoczenia na wewnętrzny stan człowieka. Kochają, szanują i cenią tylko tych, którzy traktują siebie w ten sam sposób. Czekanie, a tym bardziej domaganie się dobrej postawy, miłości, szacunku, bez doceniania i szanowania siebie, to najbardziej destrukcyjna iluzja współczesnych kobiet. Dlatego ważne jest, aby kobieta nauczyła się akceptować siebie, kochać siebie i DOCENIAĆ siebie! I nie chodzi już tu o samoocenę jako kryterium zewnętrzne (co robię lub co daję), ale raczej o WARTOŚĆ siebie - kryterium wewnętrzne, które przejawia się w świadomości tego, na co kobieta zasługuje (jestem). Miłość do siebie i kobieca samoocena zaczynają się od wiary w swoją wyjątkową naturę! O tym, że każda kobieta jest wartościowa taka, jaka jest, niezależnie od wzrostu, wagi, koloru oczu czy skóry, zawodu, zasług. Jak kobieta może nauczyć się cenić siebie? Zrozumieć i uświadomić sobie swój stosunek do siebie. Zawsze są powody, aby cenić siebie i tego nie doceniać. Podziel kartkę na dwie części i napisz po jednej stronie, dlaczego siebie cenisz, a po drugiej stronie, dlaczego nie możesz siebie cenić. Takie spojrzenie z zewnątrz pomaga zrozumieć istotę problemu. Pokonywanie lęków. Walka ze strachem jest mało skuteczna – każda walka zwiększa wpływ. Lepiej, gdy pojawi się strach, zadaj sobie pytania: Jaka jest pozytywna intencja twojego strachu? Przed czym cię chroni? Czego dokładnie się boisz? Świadomość głębokich motywów strachu pomaga go przezwyciężyć. Prowadź dziennik sukcesów. Prowadź notatnik lub notatnik, w którym codziennie zapisujesz 10–15.