Od autora: Tylko się uśmiechnij!... Dwóch mężczyzn wychodzi ze sklepu. Pierwszy - trzymający się za rękę z mamą - ma 6 lat. W jego rękach jest pudełko z konstruktorem LEGO. Szczęście i satysfakcja są wyraźnie widoczne na twarzy! Chłopiec potrząsa pudełkiem w rytm swoich kroków, a małe klocki Lego reagują na niego. On jest szczęśliwy! Następnie, dosłownie krok z tyłu, wychodzi kolejny mężczyzna. Jest już bez matki – ma około 20 lat. W dłoni trzyma butelkę jogurtu Miracle. Idzie w stronę własnego samochodu i potrząsa butelką jogurtu w rytm swoich kroków, jak marakasy. Na jego twarzy pojawia się zadowolony uśmiech. On też jest szczęśliwy!... 9 rano. Spaceruję z psem po zwykłych podwórkach zwykłego miasta. Jest wczesna wiosna, słońce doprowadza nas do szaleństwa! Przy wejściu do „zwykłego” budynku Chruszczowa znajduje się obskurna ławka, na której w rzędzie siedzą miejscowi mieszkańcy. Pewien bardzo pijany, półmłody mężczyzna (wygląda, jakby był pijany od wczorajszego ranka przedwczoraj) z opuchniętymi powiekami i bardzo wyraźnym wyglądem, widzący swojego sąsiada krzyczącego po całym podwórzu (chwileczkę, opiszę tylko sąsiad: -70-75 lat, postać szerokiej kłody zapakowanej w jasnoniebieski płaszcz przeciwdeszczowy), więc krzyczy: - „Jaki efektowny kwiat!” - i wskazuje nad głową, poruszając rękami w powietrzu, coś jak aureola... Dziwne zamyślenie na jego twarzy ustępuje miejsca zakłopotaniu: - „Och, chciałem powiedzieć. Jaki efektowny szalik, błyszczy w słońcu!” „Babatetya” z dziewczęcą nutą w głosie i wyraźnym dziewczęcym zawstydzeniem i przyjemnością na twarzy zmienia temat na coś bardziej przyziemnego... Udało mi się pewnego ranka wyśledzić takie odmienne szczęście!