⠀"Nie oczekuję od Ciebie tego, czego nie możesz mi dać..." - cudowne sformułowanie konstelacyjne. Hellinger użył go w kontekście relacji „dorosłe dziecko-rodzic” i tematu procesu separacji.⠀Ale dla mnie to sformułowanie odnosi się ogólnie do oczekiwań wobec innych.⠀Narzucając oczekiwania drugiej osobie, to tak, jakbyśmy odcinali część naszego możliwości (część strumienia przychodzącego do nas ze świata) i przekazuj je mocy tego innego, najczęściej bez jego wiedzy.⠀ Taka moc jest uciążliwa, a nawet odpychająca. ⠀ A my z kolei zostajemy przez to zranieni własnych oczekiwań. I to nie tylko raz, ale za każdym razem, gdy spotyka nas rozczarowanie, za każdym razem, gdy inna osoba nie wywiązuje się z misji, którą jej powierzyliśmy... I ta osoba nawet nie jest tego świadoma ⠀Prawda jest taka, że ​​upadamy w pułapkę własnego umysłu Tworzymy piękną iluzję, narzucamy ją osobie jako oczekiwanie i uparcie czekamy (czasem latami), aż ta osoba zacznie realizować nasz obraz. Walczymy o nasze marzenie. Czasami nawet używamy przemocy (emocjonalnej, psychologicznej, seksualnej, ekonomicznej, fizycznej), aby jednocześnie „nagiąć” osobę i rzeczywistość. Jednak rzeczywistość jest tak specyficzną substancją, że „nagina się” tylko do pewnego stopnia. A jeśli tak ważne jest coś zrealizować, trzeba nawiązać kontakt: z osobą, państwem, światem... Wyraź swoje pragnienia, poczuj swoje możliwości, dowiedz się, jak można to umieścić w społeczeństwie i co to samo człowiek może w tym kontekście zrobić i czy w ogóle chce to zrobić?⠀ Oczekiwania są destrukcyjne dla relacji i bolesne dla każdego z uczestników. Rezygnując z oczekiwań, uwalniamy się do prawdziwej wymiany i zyskujemy możliwość cieszenia się uczuciami wynikającymi z procesów szczerego „brania i dawania”. W dobrej dynamice związku każda z par stara się dawać sobie nawzajem więcej, bez przemocy, z miłości i wdzięczności. Staraj się dawać szczerze, staraj się szczerze widzieć i akceptować to, co jest ci dane.⠀ Marzenia i pragnienia są cudowne. Ale okresowo testuj swój kontakt z rzeczywistością, wykonalność swoich marzeń. Zadaj sobie pytanie: „Jeśli to wszystko naprawdę się wydarzy, czy będę w stanie sobie z tym poradzić? Czy będę w stanie znieść tyle miłości/pieniędzy/kariery/wypoczynku, o jakim marzyłem?”⠀ Wymarzony. Ale niech obok ciebie będzie ktoś, kto zada otrzeźwiające pytanie. I obyś miał odwagę to usłyszeć i szczerze sobie odpowiedzieć.⠀