Od autora: BOO, przyjaciele! Straszny? Przestraszony? Czy jest ktoś z Was, kto spotkał się ze strachem? Oczywiście, że tak! Jestem pewien. Wszyscy się czegoś boimy, baliśmy się lub będziemy się bać. Moi klienci bardzo często przychodzą z prośbą: „Naucz mnie NIE bać się... (a wtedy lista jest długa i różnorodna)”. Wiem o sobie, że jakiś czas temu bardzo bałam się latać samolotami. Ogólnie rzecz biorąc, ludzie boją się różnych rzeczy: szefa, rodziców, męża/żony, wystąpień przed publicznością, zdania egzaminu, jazdy samochodem, klaunów, psów, burzy... itd. i tak dalej. Posłuchaj siebie, czego osobiście się boisz? Chcesz to rozwikłać? To jest całkiem realne! Kolejne BOO! (głośniej) i chodźmy do pokoju paniki!!!!! (nie martw się, jestem w pobliżu) Zacznijmy od czegoś poważnego! Pamiętacie, w jednym z pierwszych postów o emocjach mówiłem, że nie ma emocji pozytywnych i negatywnych? Tak, pamiętaj, świetnie! Dlatego STRACH jest nadal uważany za negatywną emocję. I tylko dlatego, że jest kategorycznie nieprzyjemny. Zdarzają się oczywiście sytuacje, kiedy sami sobie robimy horror ( idziemy do kina na odpowiedni film, skaczemy na bungee, na przejażdżkach po parku łaskoczemy nerwy...). Ale rozumiesz, że nie mówię o tym strachu. Mówię o czymś innym: lepkim, nieprzyjemnym, zakłócającym życie…. Brrr... A teraz TA-DAAAA! Strach się przydaje! Właśnie takie to jest przykre. Teraz moi czytelnicy, którzy nie czytają pierwszego postu, jestem pewien, uśmiechną się z zadowoleniem, słysząc swoje domysły „Wiedziałem, że to powie” (jesteś po prostu mądry!), a ci, którzy właśnie dołączyli, tradycyjnie będą kręcić sobie to po skroniach . Przeczytaj do końca, a wszystko stanie się jasne! Obiecuję! Zanurzmy się głębiej w strach... A więc zaczynamy. Strach, jak wszystkie inne emocje, ma znaczenie i użyteczność. Przecież natura stworzyła nas według genialnego projektu inżynierskiego. A w tym projekcie każda śruba i śruba ma swoją szczególną niezastąpialność. Jesteśmy bardzo szczęśliwi, że się boimy. I nie tylko dlatego, że chroni nas przed pochopnymi działaniami, chroni przed niebezpieczeństwami, ratuje życie, ale także z innych powodów. „W psychologii powszechnie przyjmuje się, że STRACH to nieprzyjemny stan wewnętrzny, który jest spowodowany grożącą rzeczywistą lub wyimaginowaną katastrofą , zagrożenie zdrowia, śmierci. Przypomnij sobie przez chwilę, czego doświadczasz, gdy spotykasz strach. Serce bije szybciej, oddech też przyspiesza, mięśnie napinają się... Po co? Uciec! Starożytny człowiek właśnie to zrobił. I był powód. Ponieważ istniało realne zagrożenie życia. I teraz? Możesz zapytać, czy jest różnica. Oczywiście, że mam. I najczęściej ta różnica polega na tym, że w większości przypadków, gdy doświadczamy strachu, nie ma realnego zagrożenia życia. Mam wielką nadzieję i z całego serca życzę Wam, abyście nigdy nie spotkali się z realnym zagrożeniem. Czego więc się boimy? Przecież czasami strach wykracza poza skalę tak bardzo, że nawet osoba posiadająca supersamokontrolę nie jest w stanie sobie z nim poradzić... Dla współczesnego człowieka STRACH jest reakcją na pewne myśli, do których jest negatywnie nastawiony lub co się dzieje częściej nie ma informacji o tym, co się dzieje. Mówiąc najprościej, ten STRACH dotyczy nieznanego... A to nieznane nie zawsze wiąże się z realnym zagrożeniem. I z czym? Dotarliśmy do najciekawszej rzeczy – STRACH najczęściej dotyczy rozbieżności pomiędzy OCZEKIWANIAMI a możliwym REZULTATEM. Mężczyzna stoi przed braćmi, musi przeczytać raport... trzęsie się... Czego się boi? Zabije? NIE. Czy cię wypędzą? Ledwie. Czy jedzenie zostanie zabrane? Oczywiście nie. Ten strach nazywa się „A co, jeśli to nie wyjdzie?”. Ci, którzy wzięli udział w mojej audycji o POTRZEBACH, usłyszeli, że ważne jest, aby człowiek SZANOWAŁ SIEBIE, miał SZACUNEK. Opisana sytuacja strachu dotyczy właśnie możliwości zerwania lub nienabycia tego bardzo cennego SZACUNKU DO SIEBIE. Kiedy coś nie wyjdzie i człowiek nie dostaje tego, czego oczekuje, obraża się na siebie, bo nie potrafił przewidzieć, obliczyć, zauważyć, zobaczyć, uświadomić sobie, zrozumieć itp. A tak naprawdę nie chcesz się rozczarować (wtedy na kim polegać na tym świecie), więc pod wpływem strachu człowiek zaczyna unikać sytuacji, w których się NIE boi