„Będziesz oblegany, dopóki nie zechcesz się poddać i stać się sobą.” Terapia F. Perls Gestalt została opracowana przez Fredericka Perlsa w latach 40. XX wieku. XX wiek. Koncepcja ta jest rodzajem psychoterapii egzystencjalnej (istota egzystencjalizmu w kulturze, filozofii i psychoterapii: człowiek jest rozpatrywany z perspektywy jego relacji ze światem jako całością, z otaczającymi go ludźmi, w przeciwieństwie np. Psychoanaliza Freuda, gdy uwzględniono wewnętrzne reakcje psychiczne i stany człowieka). W tłumaczeniu z języka niemieckiego Gestalt oznacza osobowość, wizerunek, integralność. Nazwa terapii opracowanej przez Perlsa nawiązuje do nazwy jednej ze szkół psychologii XX wieku, której założycielem był Max Wertheimer. Szkołę tę nazwano psychologią Gestalt (inna nazwa to teoria pola). Ale w rzeczywistości Perls niewiele zapożyczył z teorii pola Wertheimera. Przecież terapia Gestalt jest swego rodzaju syntezą psychodramy J. Moreno, psychoanalizy, fenomenologii, wspomnianej już terapii Reicha, terapii egzystencjalnej, a nawet w pewnym stopniu wschodnich praktyk duchowych. Istotą terapii jest przeniesienie akcentu z przyczyny problemu na jego świadomość. Przykładowo głównym pytaniem, jakie zadaje sobie osoba korzystająca z terapii Gestalt, jest: „Co czuję i jak to zmienić”. Zgadzam się, najczęściej zadajemy sobie inne pytanie: „Dlaczego tak się stało?” lub „Dlaczego mnie to spotkało”, co jest refleksją i bezsensowną stratą energii. „Tu i teraz” to główne credo i ziarno terapii Gestalt Perlsa (sam Perls użył innego sformułowania: „Tu i jak?”). Narzędziami terapii są także świadomość siebie (w teraźniejszości), odpowiedzialność za swoje czyny i działania. Na przeszłość patrzy się także z perspektywy teraźniejszości. Przemyślenie, doprowadzenie do końca emocji i działań, których nie przeżyłeś w przeszłości - osoba musi to wszystko zakończyć w czasie teraźniejszym. Dlaczego Perls właśnie tak nazwał swoją metodę uzdrawiania ludzkiej duszy – terapią Gestalt? Naukowiec argumentował, że całość, czyli gestalt, zawsze stara się taka być; w stanie fragmentarycznym traci się harmonię, co prowadzi do nerwic itp. Jeśli w przeszłości np. mieliśmy niedokończoną sytuację (osoba odeszła, ale nie miałeś czasu się pożegnać; obraziłeś się, ale nie wyraziłeś swojego oburzenia itp.), to te nieprzeżyte chwile z przeszłości życie ciąży na nas w życiu codziennym. W terapii Gestalt sytuacja ta nazywana jest „niedokończonymi sprawami” i jest jednym z niewielu przepisów zapożyczonych z psychologii Gestalt. Nieprzereagowane emocje z przeszłości hamują proces samorealizacji człowieka i świadomości obecnego momentu życia. Według Perlsa najbardziej destrukcyjną emocją jest uraza. Z powodu nieprzeżytych emocji z przeszłości nasza dusza traci swoją integralność, a ogólny wygląd gestaltu zostaje zakłócony. Oprócz „niedokończonych spraw” i „tu i teraz” Perls zastosował w swojej teorii jeszcze trzy punkty: „poziomy neurotyzmu”, „unikanie” (w istocie „mechanizm obronny w psychoanalizie”) oraz „energia i blokowanie energii”. Głównym celem terapii Gestalt Perlsa jest pełne uwolnienie potencjału człowieka i nauczenie go żyć pełnią życia. Gry i eksperymenty stosowane w terapii promują swobodę wypowiedzi i samorealizację. Na przykład gra „obrót”, której istotą jest odgrywanie odwrotnego zachowania, którego dana osoba nie lubi (pacjent terapeuty Gestalt nie lubi takiej cechy jak nieśmiałość - bawi się bezczelnością, chamstwem itp.) może nauczyć dziecko cierpliwie zobaczyć siebie w nowym świetle, a także wzbogacić doświadczenie własnego „ja”. Terapia Gestalt jest w stanie rozwiązać taki problem, jak niewystarczająco skuteczna i niezadowalająca interakcja między osobą a otaczającymi ją ludźmi, poprzez zmianę metod kontaktu. Jak stwierdził sam naukowiec: „Żyjemy w stereotypach.».