Od autora: Od wielu lat prowadzę rubrykę „Pytania i odpowiedzi” w różnych publikacjach naszego miasta. Zwracam uwagę na najciekawsze, moim zdaniem, pytania: Stres w naszym życiu i co z nim zrobić? Powiedz mi, jak radzić sobie ze stresem w ciągu dnia i móc zrelaksować się w pracowitym dniu? W przeciwnym razie wieczorem albo nie będziesz chciał nikogo widzieć, albo bez wyraźnego powodu napadniesz na bliskich, co w konsekwencji pogarsza sytuację. Dziękuję. Alija, Astana. Witaj Aliyo! Człowiek potrzebuje stresu w rozsądnej dawce. Pomagają nam zachować dobrą formę, działają leczniczo, wspomagają układ odpornościowy itp. Kiedy jednak życie zamienia się w pasmo ciągłych stresów, mogą one stać się poważnym testem dla naszego układu nerwowego, przyczyną złego nastroju, a nawet poważnych problemów zdrowotnych. Na pytanie „co robić?” odpowiedź może być tylko jedna: spojrzeć stresowi prosto w oczy. Jednym słowem stres jest tym co nie pozwala nam żyć. Oznacza to, że jest to rodzaj dźwigni uruchamiającej mechanizm zniszczenia. Co więcej, niekoniecznie jest to czynnik, który wpływa na wszystkich w równym stopniu. Najważniejsze jest wrażenie, jakie na ciebie wywiera. A nasze wewnętrzne przekonania, idee, poglądy i stereotypy są „pedałem” lub „celem”, po naciśnięciu uzyskuje się reakcję stresową. I jak wszystko w naszym życiu, „pochodzą z dzieciństwa”. W większości przypadków są to wyobrażenia wpojone nam w dzieciństwie na temat tego, jak powinniśmy się zachowywać. Jest wiele bardzo różnych celów i nie jest to ani złe, ani dobre – to po prostu część naszego „ja”, której powinniśmy być świadomi i którą należy chronić przed atakami innych. Umiejętność uważnego słuchania siebie i zadawania sobie pytań, czego potrzebuje moje ciało i dusza, czego potrzebuję ja, a nie otaczający mnie ludzie, i nie tylko pytać, ale i zaspokajać te potrzeby, nie dręcząc się poczuciem winy – to jest właśnie umiejętność pierwszy krok w trudnym zadaniu radzenia sobie ze stresem. Ustal dla siebie priorytety tego, co jest dla Ciebie ważne na tym etapie życia, porzuć ogólnie przyjęte stereotypy i kieruj się własnymi postawami. Pamiętasz, gdzie i jak ostatnio spędzałeś wakacje? Jak długo to trwało? Ostatnio popularne stało się dzielenie urlopu i spędzanie go raz na tydzień. Pamiętaj, że nie da się w pełni przywrócić sił i układu nerwowego w ciągu tygodnia; można jedynie lekko stępić zmęczenie fizyczne. Uważa się, zdaniem lekarzy i fizjologów, że najbardziej optymalny czas na przywrócenie sił, wewnętrzną równowagę emocjonalną, a nawet tęsknotę za pracą to trzy tygodnie. Ale nawet jeśli jest to dla Ciebie nie do przyjęcia, spróbuj naprzemiennie rytm pracy i odpoczynku - poświęć weekendy na ulubione zajęcia; wysypiaj się, staraj się mądrze planować dzień i cały tydzień, równomiernie rozdzielaj obowiązki domowe pomiędzy członków rodziny. Pamiętaj, że wszystko, co Cię spotyka w pracy, to tylko część Twojego życia, do której trzeba umieć podchodzić z humorem i filozofią. Nie bój się problemów - pomyśl i znajdź konstruktywne rozwiązanie, aby sobie z nimi poradzić. Naucz się delegować swoje uprawnienia, a także, jeśli zajdzie taka potrzeba, umieć poprosić o pomoc w trudnej dla Ciebie sytuacji. Częściej pamiętaj o udanych chwilach swojego życia, kiedy byłeś w najlepszej formie i inni to zauważyli, a ty sam byłeś z siebie niezwykle zadowolony; ten zaradny stan pomoże ci poradzić sobie z trudną sytuacją, dostroi się do właściwej fali . Monitoruj swoje zdrowie, ponieważ nieprawidłowe funkcjonowanie niektórych układów i narządów, np. tarczycy, prowadzi do zmniejszenia odporności na stres i zaburzenia równowagi w funkcjonowaniu całego organizmu jako całości. Nie wahaj się zwrócić o pomoc do psychologa, jeśli zdasz sobie sprawę, że sam nie poradzisz sobie ze swoim problemem.!