Od autora: Fragment artykułu „Egoizm”. Artykuł ukazał się w czasopiśmie „W Mieście”, Korolew. Cały artykuł można przeczytać: EGOISM. kontynuacja artykułu „Egoizm” Jaka jest różnica między egoizmem a egoizmem? Dla mnie są to zupełnie różne, przeciwstawne pojęcia. Osoba, która kocha siebie, wie, jak dbać o swoje zdrowie, wie, jak i uwielbia poprawiać swoje warunki życia, troszczy się o przyszłość swoją i swoich bliskich, nie obciąża nikogo swoimi trudnościami, rozwiązuje je samego siebie. Samolubny człowiek nigdy nie zniży się do oszustwa, przebiegłości czy pochlebstw. Nie zabrudzi się niewłaściwymi myślami i działaniami. To dorosły Człowiek, który kocha siebie i otaczający go świat. Egoista nie szanuje siebie, oddaje się wszelkim sztuczkom i oszustwom, aby dostać to, czego chce, nie myśląc wcale, że łamie wszelkie prawa życia. Egoista to mały człowiek, po prostu mały człowiek, z niedojrzałą duszą i duchem, który musi się jeszcze uczyć i rozwijać. Kochać siebie i swoje życie, dbać o rodzinę i swoją przyszłość to zwyczajne przejawy życia każdego dorosłego. Bardzo ważne jest to, co ludzie robią i jakich metod używają, aby osiągnąć swoje cele. Niektórzy rozwijają się i idą do przodu, tworząc dla siebie i innych, a inni niszczą wszystko na swojej drodze. Każdego dnia i każdej godziny wszyscy musimy dokonywać wyboru: z kim się komunikować, kogo gościć w swoim domu, a kogo nie, jak spędzić wolny czas. A kiedy dokonujemy wyboru, który nie jest korzystny dla kogoś innego, z reguły strona niewybrana nazywa nas egoistami. Osoba kochająca siebie dużo pracuje nad sobą zewnętrznie i wewnętrznie i na pewno osiąga dobre warunki życia. A wtedy wszyscy egoiści, którzy są blisko tej osoby, zwłaszcza ci, którzy uważają się za jego krewnych, przywiązują się i próbują na niej pasożytować. A jeśli im na to nie pozwoli, naszemu bohaterowi gwarantuje się piętno samolubnego egoisty. Ogromna liczba „bliskich współpracowników” korzysta z dzieł samolubnych ludzi. Tylko samolubni ludzie coś w życiu osiągają, dokonują odkryć, tworzą arcydzieła. Reszta krytykuje, dyskutuje, czepia się sławy, czepia się swoich owoców, nazywa ich egoistami, próbuje je wykorzystać i nienawidzi za to :)... Czy w życiu powinno być miejsce na „zdrowy egoizm”? To, co wielu nazywa rozsądnym egoizmem, ja nazywam wewnętrzną godnością i szacunkiem do samego siebie. Człowiek tworzy z miłością dla siebie i własnego rozwoju; cel znajduje w odnalezieniu siebie, swojego przeznaczenia. Taka osoba żyje w oparciu o własny rozum. Nie potrzebuje autorytetów; kieruje nim wewnętrzne poruszenie serca. Jest niezależny i wolny od opinii i światopoglądów innych ludzi. Nie daje się wykorzystać, poświęcając się dla „dobra” innych ludzi. A w wyniku stosunku do siebie nie pozwala się na wykorzystywanie innych ludzi (kochanie innych jak siebie). Racjonalny egoista wie, że konieczne jest uczestnictwo w równej, uczciwej wymianie, że inne rodzaje wymian przynoszą wiele rozczarowań i bólu. To dorosły człowiek, który postępuje w swoim rozwoju. Rozwija siebie i przestrzeń wokół siebie. Rozwija życie. ciąg dalszy nastąpi...