Od autora: ...Zawsze miło jest wrócić do domu, ale czasem sama nie rozumiem: dlaczego po hałaśliwej metropolii w Połtawie zrobiło się tłoczno? Dlaczego nagle zrobiło się wam żal mieszkańców Połtawy? I Bóg jeden wie... Kijów odciska piętno na ludziach i... trudno jednak być indygo, żeby tak wszystko czuć i rozumieć. Dusze ludzi i miast... Przypomniałem sobie Kijów... Chreszczatyk... Wieczorne światła Majnadu... Dźwięk fontann w mieście nocą... Młodzież rzucająca w niebo kolorowe latarnie...; ulice miasta skąpane w słońcu i pachnące wczesną jesienią... Dlaczego my, zwykli śmiertelnicy, nie możemy wrócić tam, gdzie byliśmy szczęśliwi... Do tego samego Kijowa...? „Przylecę do domu z Paryża, żeby brzegi Połtawy stanęły w płomieniach”. (E.O.)... Dawno, dawno temu, kiedy nie było takiej rozbitej cywilizacji, kiedy nie było samolotów ryczących na niebie i nie kołysały się reaktory nuklearne, był kościół z linią na brzozie Worskli. Prości wierzący nie mieli wielkich groszy i z Bogiem w sercach odbyli wielką pielgrzymkę do świątyni i doprowadzili swój kościół do porządku. Były wojny, strzelano z armat, wrogowie walczyli przeciwko nam, okazując swoje mocne strony i Kościół ostał się. Niepozorna i prosta, była świadkiem niejednego ślubu, więcej niż jednego chrztu i niejednej emerytury. Kościół stał. Przechodząc przez swoją duszę więcej niż jedną łzę, więcej niż jedną radość, więcej niż jeden smutek, po prostu wchłonęła w siebie nasze bogactwo, bogactwo i wielkość Życia. Życie musi być piękniejsze i ma wielką władzę nad tym wszystkim, co zgniłe i czarne, co niesie ze sobą nieszczęście tej śmierci i... jak tu nie kochać Życia. Życie ludzkie musi być szybsze i jeśli właściwie spojrzeć na takie śmierci , jeśli dosłownie stawisz czoła, zostań. Jeśli uda ci się uciec z labiryntów śmierci, od tego momentu zaczniesz rozumieć Życie i kochać je. Dusza człowieka jest nieśmiertelna, podobnie jak duch. Czy można umrzeć, zgnić, zamienić się w ludzkie ciało, ale z duszy... Czy można go zabić nieumarłym? O nie! Cóż jeszcze można powiedzieć o tych, którzy dopóki dusza przebywa w tej pięknej świątyni? Czysty i święty. Nieśmiertelny. Jeśli rozumiesz więcej, niż może wyrazić twój język, rozumiesz tych, którzy nie podlegają umysłom innych, jesteś „białą wroną” wśród ludzi… „Kim jestem?” Nabierasz energii i zaczynasz wybierać dla siebie opcje: dziecko indygo, wróżka, parapsycholog, medium… „Kim jestem?” Kim jestem... Kim...?" Cholerny Lyudin. Przede wszystkim należy pozbawić ludzi. Z duszą, naszą świątynią... Jeśli zaakceptujesz życie i wszystko, jego barvi jest cieńsze i jaśniejsze, wiedząc i rozumiejąc więcej, mniej wąsów. Żyjesz więc monotonnie, nie narzucając siebie i swojego życia nikomu i ludziom... Ludzie zaczynają Cię szanować jako wspaniałą osobę, omijając ich. W naszym życiu obrazy zmieniają się i zmieniają, a kiedy wracasz do domu z daleka x krawędzi, wtedy czuję, że to miejsce jest jak dłonie matki, mimowolnie, czule i wygodnie. Zawracasz latem. Spacerując ulicami Połtawy, widzisz siebie jako osobę jeszcze dojrzalszą i mądrzejszą. Godzina, w której żyłeś daleko, daleko, zmieniałeś się i zachwycałeś się mądrością i marzeniami mieszkańców Połtawy: gdzie ludzie żyją szczęśliwie, nasze dzieci, które jeszcze nie znają smutku w życiu. Obyś żył, póki oni są jeszcze dziećmi... Przez góry i morze widziałeś na swoich oczach wiece i strajki, aresztowano bezdomnych i płakano na Chreszczatyku, błagając o litość, leżąc i siedząc prosto na ziemi; były tam wieżowce, a metro ryczało, aż ziemia się trzęsła; Z nieba wznosiły się ulotki z Boryspola, a mnisi chodzili ulicami Kijowa, głosząc Chrystusa; Dziesiątki pielgrzymów przybyło do klasztoru żeńskiego na Bechteriwskim Prowulku; przywieźli więźniów do aresztu śledczego Łuk-Janiwskiego, a w parku Siretsk rozegrały się walki... Cnota życia z jej niekończącym się przepływem pod Kijowem i leniwie zakłócanym przepływem pod Połtawą, gdzie ludzie nie spieszyli się z krzykiem . Żyj, ciesząc się życiem, radośnie podziwiając przyszłość. Życie płynie i płynie, a w pobliżu Kościoła Zbawiciela diakon Oleg siedzi na ziemi i czyści żyrandol. Siedzieć ze sobą jako mąż Boży jest proste, proste jak sama ziemia i wykonywać swoją pracę, poznając przeszłość. Jestem absolutnie