Bardzo często mówimy o miłości, ale każdy z nas rozumie to uczucie na swój własny sposób. Na przykład Robert Sternberg, naukowiec z Uniwersytetu Yale, postrzega je jako trójskładnikowe i przedstawia je jako: trójkąt: bliskość (intymność) - zaangażowanie - pasja Intymność to bliskość emocjonalna, czułość, ciepło, wzajemne wsparcie i partnerstwo. To umiejętność bycia otwartym, rozmawiania ze sobą i omawiania tego, co najbardziej intymne. Pasja to pożądanie, podniecenie, zmysłowość, pragnienie relacji seksualnej. Wszystko, co sprawia, że ​​promieniejesz uczuciami. Zaangażowanie oznacza poczucie obowiązku, odpowiedzialności, decyzję o kochaniu drugiej osoby, opiece nad nią i utrzymaniu jej miłości. I żyli długo i szczęśliwie. Według Sternberga, jeśli w związku jest tylko jeden element (albo intymność, albo pasja, odpowiedzialność), taki związek jest niestabilny. Jeśli istnieje tylko pasja, to jest to ślepe zauroczenie, obsesja, obsesja. Gdyby tylko intymność była przyjaźnią, współczuciem, uczuciem. Jeśli są tylko obowiązki, taką miłość uważa się za formalną. Lub pusty. Niestabilne relacje zwykle szybko się kończą. Jeśli są 2 elementy, związek jest już dość stabilny i długotrwały. Cóż, na przykład: intymność + zaangażowanie = miłość-przyjaźń (często pojawia się między małżonkami po intensywnym pociągu fizycznym - główne źródło namiętności - stopniowo zanika) intymność + namiętność = miłość romantyczna (istnieje zarówno pociąg fizyczny, jak i przywiązanie emocjonalne, ale nie ma wobec siebie żadnych zobowiązań); pasja + obowiązki = miłość śmiertelna (ale często nazywa się ją bezsensowną, ponieważ zobowiązania są podejmowane pod wpływem jednej pasji, która, jak wiemy, jest szybka i krótkotrwała). obecne są trzy elementy, to jest to miłość doskonała, o której marzy wiele osób. Trudności w miłości Wciąż żyje w nas wiele stereotypów. Niektórzy uważają, że bliscy ludzie nigdy się nie kłócą i nie są na siebie źli. Ktoś myśli, że prawdziwie kochająca osoba jest w stanie odgadnąć bez słów, co czujesz, o czym marzysz i czego od niego oczekujesz. Jedni są przekonani, że „miłość rozwiązuje wszystkie problemy”, inni są pewni, że o miłość trzeba walczyć, na miłość trzeba zapracować, a to, czego się nie przecierpi, nie torturuje i nie obmywa łzami, jest nierealne, bezwartościowe i nudne więc możesz być zły na ukochaną osobę i nadal go kochać. Możesz się pokłócić, porozmawiać o tym, co ci się nie podoba, a potem, ochłonąwszy, jakby nic się nie wydarzyło, odnowić kontakt, wyjaśniając wszelkie nieporozumienia. Ukochana osoba nie jest telepatą, medium ani czarodziejem i jest mało prawdopodobne, aby był w stanie poczuć inną osobę jako siebie. Miłość nie zastępuje potrzeby wspólnych negocjacji i omawiania drobnych spraw życiowych. A prawdziwe, głębokie i zdrowe relacje to relacje pełne zaufania, bezpieczne i wygodne. Kiedy dwoje ludzi czuje się ze sobą dobrze i dobrze, a nie wtedy, gdy ranią się nawzajem, cierpią i są zniszczeni. Kochać oznacza akceptację czegoś, co wcale nie jest miłością – na przykład pożądania, litości, samozadowolenia. poświęcenie, zależność emocjonalna. Poświęcenie jest niebezpieczne, ponieważ osoba, która poświęca się w imię drugiego, stawiając potrzeby i pragnienia innych ponad swoje, w głębi duszy oczekuje nagrody - uznania, wdzięczności, wzajemnego uwielbienia. A nieotrzymując tego konsekwentnie, czuje się niezrozumiany, niedoceniany i głęboko nieszczęśliwy. Zależność emocjonalna sprawia, że ​​życie bez drugiej osoby jest nie do zniesienia: jest on centrum wszechświata, znaczeniem życia, gwarancją dobrego samopoczucia i wybawicielem od samotności. Z reguły w takich związkach pojawia się wiele wzajemnych oczekiwań i żądań, które skutkują wyrzutami, urazami i próbami zmiany partnera. Okazuje się, że szukasz swojego szczęścia i „umieszczasz je” w kimś innym, a to jest błędne. Wsparcie trzeba znaleźć przede wszystkim w sobie, a nie na zewnątrz. Tylko wtedy, gdy sam jesteś napełniony (energią, ciepłem, miłością do siebie i świata), możesz dzielić się tym z bliskimi Ci osobami. Nie rób tego