Jeśli dziecko znajdzie się w złym towarzystwie, dobrze byłoby najpierw zrozumieć, jak złe jest to towarzystwo i co przyciągnęło dziecko do tego towarzystwa. Jedna z moich dorosłych klientek opowiadała, że ​​kiedy jako nastolatek znalazł się w złym towarzystwie, po raz pierwszy poczuł się potrzebny i zrozumiany... Można mu oczywiście zabronić komunikowania się, wychodzenia z domu, czytania wykładów, może przeprowadzki do innego obszaru. Być może te środki nawet pomogą. Ale myślę, że jeśli nie wysłucha się nastolatka, nie zrozumie, co dzieje się w jego duszy i nie udzieli wsparcia (w tym bardzo trudnym okresie rozłąki z rodzicami), wszystko będzie na nic. Tylko jak zrozumieć, wesprzeć, kiedy jest mnóstwo lęków, niepokojów, a w dodatku ślad własnych, trudnych doświadczeń z dzieciństwa.... Poglądy dzieci i rodziców są tak różne, że trudno ze sobą rozmawiać. Ale mimo wszystkich różnic zarówno rodzice, jak i dzieci mają tę samą potrzebę bycia znaczącym, potrzebnym i zrozumianym. Myślę, że dla rodziców jest to trudne zadanie – zacząć postrzegać swoje dorastające dziecko jako niezależną osobę mającą własne prawa rodzice przychodzą do mnie z tym problemem, moim głównym zadaniem jest wspieranie obu stron. Pomóż im wyrazić swoje uczucia, doświadczenia i je zrealizować. Pomagajcie sobie wzajemnie słuchać, uczcie się negocjować. Pracując z nastolatkami, czasami nie przestaje mnie zadziwiać ich zewnętrzna beztroska, „obojętność”, a jednocześnie wewnętrzna bezbronność i bezbronność. Bardzo potrzebują wolności i niezależności, ale jednocześnie odczuwają strach i niepokój oraz boleśnie reagują, gdy nie są traktowane poważnie. Dziecko potrzebuje towarzystwa, dlatego warto pomóc mu znaleźć miejsce, w którym nie tylko będzie akceptowany za to, kim jest, ale także gdzie może nauczyć się czegoś pożytecznego. Może to być sekcja sportowa, klub psychologiczny, grupa, w której będą nie tylko rówieśnicy, ale także znaczący, autorytatywni dorośli: trener, lider grupy, lider.