ZALEŻNOŚĆ EMOCJONALNA (wywiad z magazynem „Zdrowie z natury”). Co kryje się pod pojęciem uzależnienia emocjonalnego? Czy istnieją fizjologiczne aspekty pojawienia się uzależnienia emocjonalnego? Jeśli tak, to w czym się one objawiają? Co może powodować uzależnienie emocjonalne? Czy w powstawaniu uzależnienia emocjonalnego (uzależnienia) wyróżnić można etapy? tolerancją i wyraźnymi objawami fizjologicznymi i psychicznymi.” O uzależnieniu od kogoś lub czegoś możemy mówić wtedy, gdy dana osoba nie może i nie chce robić nic innego, mimo że odczuwa też pewien dyskomfort związany z samą aktywnością. Osoba uzależniona nie jest już tak szczęśliwa w kontakcie z przedmiotem swojego uzależnienia, raczej poza tym kontaktem odczuwa wyraźny dyskomfort, wycofanie przypominające narkomania, niepokój, poczucie pustki. Uzależnienie emocjonalne jest sposobem radzenia sobie z lękiem i uzależnieniem czerpać przyjemność, rozjaśniać samotność i czuć się żywym nie w pojedynkę, ale poprzez „ulubiony” obiekt. Psychologiczna definicja uzależnienia emocjonalnego: „relacje między obiektami społecznymi, charakteryzujące się podporządkowaniem jednych obiektów innym. Uzależnienie emocjonalne w swojej charakterystyce nie różni się zbytnio od innych rodzajów uzależnień - alkoholizmu, narkomanii, uzależnienia od Internetu, pracoholizmu itp. Jest jednak jedna, główna, znacząca różnica - jest pierwotna, a wszystkie inne są wtórne. I pytanie nie brzmi, kiedy i jak powstało, ale dlaczego nie przeżyło swojej użyteczności. Faktem jest, że zależność emocjonalna odzwierciedla relację między matką a dzieckiem (tzw. „pępowina psychiczna”, która pozostaje przez pewien czas). po wycięciu prawdziwej pępowiny). Rodzi się z dzieckiem. Dziecko jest bardzo zależne od nastroju matki i jej stanu – jeśli ona czuje się źle, to jest źle dla niego, jeśli jest dobrze, on też czuje się dobrze. Dziecko rośnie, zależność pozostaje, jednak z biegiem lat, przy właściwym wychowaniu, pępowina powinna się coraz bardziej rozciągać, dziecko powinno stawać się coraz bardziej autonomiczne i niezależne od uczuć matki. Oprócz separacji fizjologicznej musi nastąpić separacja psychiczna – oddzielenie „ja” dziecka od „ja” matki, wytworzenie obrazu siebie jako odrębnej osoby, która jest w stanie sama sobie z czymś poradzić. A rola matki w tym jest bardzo ważna, jeśli wychowanie było niewłaściwe, matce było za zimno, a dziecko wyrastało „głodne” emocji, albo była nadopiekuńcza i „przekarmiała” go swoją miłością i troską i tego nie robiła. naucz go być oddzielnym, niezależnym, nauczyć się polegać na sobie, wierzyć w siebie i swoje mocne strony, samodzielnie radzić sobie z lękami i cieszyć się sobą, swoim życiem i swoimi działaniami - będzie z nią mentalnie połączony przez całe życie lub zamiast tego będzie szukać surogatów o niej - ukochany partner lub butelka, jedzenie lub gra komputerowa, albo coś innego, co pomoże mu uporać się z głównymi tematami każdego uzależnionego - niepokojem, samotnością i pustką własnej egzystencji Jak głosi słynna piosenka: „. W mojej duszy nie ma spokoju Całymi dniami szukam kogoś Bez snu spotykam świt I wszystko - dla kogoś Nie ma przy mnie nikogo Och, gdzie kogoś znaleźć Przysięgam, oddałbym cały świat za znalezienie ktoś...”Czasami ludzie uzależniają się od pozytywnych emocji, ale czasami „uzależniają się” od negatywnych. Jaka jest tego przyczyna? Osoby uzależnione różnią się od zwykłych ludzi tym, że w miarę narastania ich uzależnienia stają się one coraz bardziej bezkrytyczne. Żarłok nie dba o to, co je, alkoholik nie dba o to, co pije, emocjonalny nałogowiec nie dba o to, jakie emocje spożywa. Jest w nim coraz więcej pustki, w miarę jak coraz bardziej tłumi swoje pragnienia i potrzeby i coraz częściej zastępuje je potrzebami obiektu, zatem wszelkie uczucia odbierane przez obiekt wypełniają tę pustkę, tworzą poczucie życia i gasną niepokój i ból. Czy zawsze ma charakter emocjonalny. Czy uzależnienie jest złe? Lub na pewnym etapie, w pewnych okolicznościach życiowych, dla osób z".