Dlaczego „narcyz” stał się powszechnie znany? Chęć napisania o narcyzmie wynika z tego, że ostatnio coraz częściej spotykam się z opinią, że za wszystkie historie związane z relacjami partnerskimi odpowiadają „narcyzi”. Oczywiście „narcyz” nie ma z tym nic wspólnego , chyba że jest to ekspansywny (zimny i agresywny) typ narcystycznego zaburzenia osobowości. W związku ważna jest umiejętność wzajemnego współdziałania i podziału odpowiedzialności między dwie osoby. Gdyby „narcyzi” nie istnieli, ja nie myślę, że byłoby mniej konfliktów w relacjach rodzinnych, aby po przeczytaniu artykułu nie było już żadnych pytań, myślę, że słuszne jest doprecyzowanie znaczenia pojęć „narcyzm” jako cecha zdrowej osobowości i narcyzm patologiczny. , jako zaburzenie osobowości Narcystyczne cechy osobowości pełnią funkcję ochronną, pomagają w adaptacji społecznej i chronią przed konfliktami intrapersonalnymi i interpersonalnymi. W przypadku narcystycznego zaburzenia osobowości mówimy tu o funkcjonowaniu patologicznym. Stopień nasilenia zaburzenia determinuje charakter patologii i poziom funkcjonowania jednostki. Można wyróżnić kilka głównych typów narcyzmu patologicznego. Jest to typ ekspansywny (gruboskórny), zimny i obojętny potrafią doświadczyć szczerego uczucia miłości, współczucia i winy, empatia jest im obca. Wykorzystują innych do odzwierciedlenia swojej „wielkości”, manipulują innymi i dewaluują ich, żądając specjalnego traktowania. Drugi typ (cienkiej skóry) jest bezbronny , ma tendencję do unikania kontaktów społecznych, odczuwa strach przed potępieniem i wstydem. Drażliwy, nieśmiały i nieufny, wycofany, potrzebujący wsparcia Narcyzm złośliwy rzeczywiście nie przyczynia się do tworzenia harmonijnych relacji, ponieważ przy NPD rozwijają się także inne patologie osobowości, takie jak zaburzenia antyspołeczne, psychopatyczne, perwersje. Wracając do tematu relacji w małżeństwie, pragnę zauważyć, że wybierając partnera, jesteśmy w stanie dostrzec patologię i odróżnić ją od niej. normę i przyjąć zrównoważone podejście do związku małżeńskiego stworzenia. I to jest nasza odpowiedzialność. Jeśli partner wykazuje oczywiste patologiczne oznaki zaburzenia osobowości, a ty, bez względu na wszystko, zdecydujesz się z nim być, to jest to twój wybór, pozbawiony odpowiedzialności, aby zapobiec destrukcyjnemu związkowi i nie żałować później warto podejść do świadomego wyboru partnera, zadając sobie pytanie: „dlaczego zgadzam się na ten związek, skoro postrzegam go jako zagrożenie?”. Jeśli związek ma miejsce, to warto trzymać się określonych podejść. Aby odnieść sukces w interakcji z narcyzem, ważne jest, aby zrozumieć, że jego podstawowy problem opiera się na poczuciu wstydu, dlatego chroni się, tworząc obraz osoby niewrażliwej i pewnej siebie. Dlatego w komunikacji z „narcyzem” przeciwwskazane jest prowokowanie konfliktów poprzez ranienie jego delikatnej samooceny. W odpowiedzi „narcyz” będzie się bronił i bardzo agresywnie. Narcyzm patologiczny stanowi poważne zagrożenie dla bliskiej osoby, dlatego ważne jest, aby w porę rozpoznać zaburzenie, aby stawić czoła „narcyzowi” w sytuacjach, gdy rani on Twoją osobę. szacunek z jego dewaluacją, przede wszystkim musisz zdać sobie sprawę, jakich uczuć doświadczasz, jakie komunikaty od „narcyza” je wywołują i z jakimi Twoimi przekonaniami rezonują. Każdy przypadek jest indywidualny, więc nie ma uniwersalnych reguł, jak to zrobić wchodzić w interakcję z „narcyzem”. Można je opracować w zależności od konkretnego przypadku Nie wszyscy „narcyzi” są niebezpieczni, ale jeśli będąc blisko „narcyza” zrozumiesz, że ten związek cię niszczy, lepiej odejść w którym zapewniasz swojemu partnerowi – dziecku – „żyzną glebę”, pozbawiając się jednocześnie komfortu emocjonalnego. Twoje wysiłki pójdą na marne, twój partner się nie zmieni, a ty stracisz energię życiową. Temat narcyzmu jest interesujący i złożony, chciałbym rozważyć go bardziej szczegółowo. Dlatego w przyszłych publikacjach na pewno będę kontynuować refleksję na ten temat.