Technika „listu do matki” do pracy samodzielnej i pracy w ramach terapii relacji Technika ta ma na celu urzeczywistnienie i zawłaszczenie prawa do różnorodnych uczuć i doświadczeń, które powstały w dzieciństwie stosunku do matki, jak do najbliższej i najbardziej znaczącej emocjonalnie osoby. Taki list można również napisać do ojca, ale przedstawiam warianty listu specjalnie do matki. Ważna kwestia: technika ta jest przeznaczona do wewnętrznego przetwarzania, a nie do przekazywania wszystkiego, czego doświadczyłeś, prawdziwym rodzicom nie bądź gotowy na swoje objawienia, aby je postrzegać tak, jak byś chciał. Dlatego piszemy listy, ale nikomu ich nie pokazujemy i nie wysyłamy do adresatów. Podaję dwie możliwe opcje: eklektyczną i uporządkowaną. Pierwsza napisana jest stylem dowolnym, z wyjątkiem ostatniego akapitu, druga – według schematu. Opcja 1, dowolna: Napisz tak, jakby zwracała się do niej „...mamo, piszę do Ciebie ten list, żeby uporządkować swój uczucia do ciebie. Najjaśniejsze jest to, że pamiętam, że to było... a potem czułem się tak i tak. Największe szczęście miałem, kiedy ja (ty, my)... Ale częściej musiałem czuć... , na przykład, kiedy zrobiłeś/powiedziałeś… i…. Ja też często wpadałem w…, a to dlatego, że ty… A kiedy byłem… i ty tego nie zrobiłeś. nie zauważyłem tego, wtedy poczułem... i... i miałem ochotę zrobić coś takiego: ... "Wpisz w luki tyle, ile zapamiętałeś jakieś szczegóły, tutaj możesz pozwolić sobie na wyładowanie wszystkich twoje żale, złość, ból mieszają się ze sobą, a kiedy silne uczucia znajdują swój wyraz, kończysz list w ten sposób: „Teraz dorosłem i wiele rozumiem, ale nadal bardzo czuję… to, co się nie spełniło ja... i... opłakuję to dzieciństwo, o którym marzyłam, a którego nie miałam. Z goryczą uświadamiam sobie, że stało się tak dlatego, że... I nie winię cię już za to, co mi zrobiłeś. Żegnam ten okres w życiu i odpuszczam. Dziękuję Ci za to, co przynajmniej czasami możesz dla mnie zrobić, jak matka, i przestaję oczekiwać, że kiedyś magicznie się zmienisz, uświadomisz sobie wszystko i poprosisz mnie o przebaczenie. Odpuszczam sobie to.” Opcja druga, ustrukturyzowana: 1. Najpierw w liście do swojej matki piszesz o tych chwilach, które utrwaliłaś jako pogodne i przyjemne. Na przykład: Bardzo dobrze pamiętam ten dzień ty i ja, mamo, poszliśmy nad jezioro i nauczyłeś mnie pływać. Pamiętam, że woda była bardzo czysta i ciepła, a Twoje ręce ostrożnie mnie wspierały, gdy brodziłam w płytkiej wodzie i uczyłam się trzymać głowę nad wodą. i moje ciało wyprostowane. I uspokoiłeś mnie i nauczyłeś jak prawidłowo oddychać i wiosłować, a mój strach spokojnie ustąpił i byłem w stanie sam przepłynąć kilka metrów. To było tak wspaniałe, że dało mi to taką pewność siebie. pewność siebie itp. Zapamiętaj i zapisz kilka swoich bardzo pozytywnych wspomnień oraz zapisz doświadczenia i uczucia, których doświadczyłeś tam i wtedy. Zakończ, podsumowując doświadczenia zdobyte podczas tej interakcji: teraz, kiedy o tym pamiętam, ja czuję... i czuję, że mogę...2 jest poświęcony sytuacjom, w których Ty i Twoja mama pokłóciliście się i spotkaliście się z nieporozumieniami lub niesprawiedliwym traktowaniem, które wywołały u Was urazę i zdenerwowanie. Jest napisana według tego samego schematu – co się wydarzyło, co i jak zrobiła/powiedziała Twoja mama oraz co w odpowiedzi poczułeś i zrobiłeś lub chciałeś zrobić, ale nie mogłeś. Tutaj ważne jest, aby pamiętać wszystko, co naprawdę mnie uraziło do łez, zdenerwowało, zdenerwowało, pogrążyło mnie w rozpaczy i sprawiło, że doświadczyłem innych uczuć podobnych do bólu i smutku. Zakończ jeszcze raz jakimś podsumowaniem: od tego czasu jestem jestem w stanie poradzić sobie z moją obrazą/rozczarowaniem/łzami w ten sposób: ..3. Następna część to opisanie sytuacji, w których działania lub słowa Twojej matki wywołały Twoją złość, strach i bezsilność, a także opisanie tego, co chciałeś zrobić, ale nie mogłeś tego zrobić, i czego zrobiłeś/nauczyłeś się zamiast pierwszego impulsu podsumuj: od tego czasu Od tego czasu, kiedy czuję narastającą we mnie złość/strach, chcę.