To jedno z najbardziej destrukcyjnych uczuć. Zwłaszcza dla kobiet. Poczucie winy jest niezwykle silne, potrafi zżerać od środka. Kiedy koty drapią swoje dusze. Dzielenie się tym z kimś jest trudne i bardzo przerażające. W większości przypadków ziarno zostaje zasiane w dzieciństwie, kiedy wychowywano nas w poczuciu winy, bo jest to bardzo proste. Za jego pomocą można łatwo manipulować dziećmi. Gdy ktoś to robi często, staje się to trujące, zatruwa nasz organizm i sprawia, że ​​czujemy, że jesteśmy „źli”, „inni”. Być może nawet gorszy, bo życie nie układa się dobrze i wszystko robisz źle. Istnieje inny schemat, który sprawia, że ​​stale czujesz się winny. Za szczęście zawsze trzeba płacić. Za każdą przyjemność z pewnością trzeba będzie zapłacić cenę. Gdy tylko wydarzy się coś dobrego, musi wydarzyć się coś złego. Dlatego po dobrej rzeczy zdecydowanie musisz się ukarać i wszystko zrujnować. Czasami zdarza się, że ludziom łatwiej jest żyć z poczuciem winy, wykorzystując je jako zasłonę przed rzeczywistością. Osoba mówi o swoim dysfunkcyjnym życiu, nie robiąc ani nie decydując. Bardzo często takim ludziom współczuje się. To właśnie ta litość jest potrzebna jako wymówka dla siebie. Łatwiej jest leżeć na kanapie i nie próbować zmieniać czegokolwiek w swoim życiu. Czujemy się beznadziejni, zamykamy się na sytuację i nie przyjmujemy na siebie odpowiedzialności. To podsyca nasze poczucie winy, ludzie nam współczują, ale łatwo nam się usprawiedliwiać. Najgorsze jest to, że znikają nasze radosne uczucia i myśli, chęć rozwoju i życia, kochania i bycia szczęśliwym. Poczucie winy wchodzi w fazę chroniczną, gdy zaczyna istnieć bez powodu. Dlatego ma ogromną moc. Co robić? Radzenie sobie z poczuciem winy. Na początek przyznaj się do tego uczucia i przeanalizuj sytuację. Trzeba dowiedzieć się, jakie są tego konsekwencje, w jakich momentach się pojawia, a w jakich nie. Odpowiedz sobie na główne pytanie: jaką korzyść moralną czerpiesz z tego uczucia? Następnie musisz poprawić sytuację. Zadaj sobie pytanie – co robić? Jeśli nic nie da się zmienić, to trzeba po prostu zaakceptować taki stan rzeczy. Jeśli można coś zmienić, to przestań szukać wymówek i zacznij szukać wyjścia. Poproś o przebaczenie tego, wobec którego jesteś winny. To może być naprawdę trudne. Ważne jest, aby szczerze przeprosić. Psychodrama i psychodrama bardzo dobrze pomagają przepracować to poczucie konstelacji. Zwłaszcza jeśli masz poczucie winy wobec zmarłej osoby. Weź notatnik i napisz list do swojej winy. Zapisz wszystko, co faktycznie nosisz na ramionach. Coś, co trzymałeś w sobie przez dziesięć, dwadzieścia, trzydzieści lat. Czego jesteś winny wobec swoich rodziców, dzieci, mężczyzn, przyjaciół, znajomych. Opisz wszystko bardzo szczegółowo. A potem usiądź i pomyśl. Czego chcesz teraz od tych ludzi? Czego wtedy chciałeś? Co może teraz uleczyć twoje poczucie winy? Jakich słów i czynów oczekujesz od innych? Na które nie możesz się zdecydować? Przecież im bardziej się obwiniamy, tym uporczywie powtarzamy nasze błędy i tym bardziej czujemy się winni. Dlatego spróbuj zastanowić się i wydostać z wnętrza wszystkiego, co wiąże się z tym uczuciem, zapisz to na papierze, możesz towarzyszyć rysunkom. Terapia sztuką to dobry sposób na przepracowanie swoich uczuć i wyrażenie ich. Wprowadź te zasady do swojego życia. Nie ma potrzeby porównywać się z innymi i starać się żyć według cudzych ideałów. Jeśli zbudujesz swoje życie na zaleceniach i instrukcjach rodziców, dziewczyn i przyjaciół, to wcale nie będzie to twoje życie. Nie oddawaj nikomu swojego życia, jest ono tylko Twoje i kiedy to zrozumiesz, stanie się znacznie jaśniejsze. Bądź sobą. Bądź wdzięczny przeszłości, zadowalaj się dniem dzisiejszym. Zaakceptuj swoje niedoskonałości. Nie ma ludzi idealnych. Twoje życie składa się z lekcji, czasami nie są one łatwe, ale wyostrzają one Twojego ducha i nabywasz nowych cech. Pozwól sobie na szczęście. Nawet jeśli wszyscy najbliżsi Ci ludzie są niezadowoleni. Jeśli spodobał Ci się ten artykuł i chcesz więcej,/.