Czasami nasza chęć wsparcia drugiej osoby tylko pogarsza sytuację. Niewłaściwie udzielone wsparcie nazywa się toksycznym. Na przykład dziewczyna płacze, bo nazwano ją brzydką. A przyjaciółka jej mówi: „A co z tego, że ona jest brzydka. Dlatego jesteś miły. Niewiele osób poczuje się lepiej dzięki takiemu wsparciu. Aby wesprzeć w sposób, który naprawdę sprawi, że ktoś inny poczuje się lepiej, przestrzegaj kilku prostych zasad. Słuchaj uważnie. Pierwszym i być może głównym zadaniem jest po prostu wysłuchanie tej osoby. posłuchaj go, okaż zainteresowanie. Odłóż na chwilę telefon i inne zajęcia, aby ta osoba poczuła, że ​​jest dla Ciebie wystarczająco ważna. Nie martw się, nie próbuj opowiadać historii ze swojego życia, które nagle przypomniałeś. Nie spiesz się z wyrażaniem swoich myśli lub udzielaniem rad. Po prostu słuchaj. Przygotuj się na to, że jest to dość trudne. Upewnij się, że przystanek jest bezpieczny. Nie próbuj namawiać nikogo do rozmowy na rodzinnym obiedzie, na którym oprócz ciebie jest jeszcze 7 osób. Nie zaczynaj zadawać pytań w hałaśliwej grupie. Zamiast tego poproś tę osobę, aby opuściła zatłoczony pokój i poszła do innego pokoju lub poszła na samotny spacer. Szanuj uczucia drugiej osoby: kiedy będzie z tobą o tym rozmawiać, będzie bezbronna. Z tego powodu obecność nieznajomych jest niepożądana. Pytania Zadawaj pytania, aby lepiej zrozumieć osobę po zakończeniu jej historii. To nie tylko pokaże, że słuchasz uważnie. Możesz także popchnąć osobę do jakiejś ważnej myśli i pomóc jej znaleźć wyjście z sytuacji. Nie dyskutuj, nie śmiej się, nie bądź sarkastyczny. Możesz mieć silną potrzebę powiedzenia „A nie mówiłem Albo „O rany, jak się masz?”, udało ci się wpakować w taki bałagan? Możesz nawet poczuć potrzebę zastąpienia. Wszystko to może zranić uczucia danej osoby. Pamiętaj, że wszystko to jest konsekwencją Twojego zwątpienia. Pokazując innym, że masz rację lub że jesteś lepszy od kogoś innego, utwierdzasz się w tym przekonaniu w każdym razie wystarczająco dobre i nie musisz podnosić swojej samooceny, raniąc uczucia osoby, która ci zaufała. Nie próbuj wpajać komuś swoich myśli, uczuć ani przekonywać na swój sposób reagowania. Na przykład, jeśli jesteś ekstrawertykiem, nie próbuj doradzać introwertykowi, aby rozwiał apatię w wesołym towarzystwie. To tylko pogorszy sytuację. Nie próbuj przekonać kogoś, że powinien się złościć, jeśli czuje się smutny. Nie możesz wiedzieć lepiej, co czuje Twój przeciwnik. Zawsze pamiętaj, że jest to zupełnie inna i zupełnie wyjątkowa osoba. Nawet jeśli jest do ciebie podobny, nie spiesz się z wyciąganiem wniosków, staraj się go lepiej zrozumieć, nie próbuj znaleźć sposobu, aby szybko „pozbyć się” emocji drugiej osoby. Możesz chcieć rozśmieszyć smutnego przyjaciela. lub zrelaksuj zaniepokojonego krewnego. To tymczasowo rozwiąże problem. Ale zadaj sobie pytanie: dlaczego nie możesz tak bardzo znieść uczuć innych ludzi, że próbujesz je zmienić? Emocje pomagają ludziom przetrwać różne sytuacje i znaleźć najlepsze wyjście z nich. Jeśli zignorujesz emocje lub szybko je „ugasisz”, prędzej czy później możesz odkryć, że „żyjesz cudzym życiem”. Ponieważ tak się składa, że ​​teraz jesteś obok osoby emocjonalnej, pozwól jej przeżyć te uczucia i doświadczenia . Potwierdź, że uczucia drugiej osoby są normalne. Wiele osób cierpi nie tyle z powodu swoich emocji, co ze wstydu z ich powodu. Na przykład druga osoba może martwić się swoją złością na rodziców. „Jak mogę być zły na moich rodziców? Kochają mnie bardzo.” Sprawdź, czy uczucia drugiej osoby są normalne. Możesz powiedzieć: gdybym był tobą, też byłbym zły. W takiej sytuacji złość jest czymś normalnym. Masz prawo się złościć, bo złość nie jest zła. Najważniejsze jest to, co z tym zrobisz. Rozumiem cię, sama byłam w takiej sytuacji. Zapytaj tę osobę, jak możesz jej pomóc. Jeśli uważasz, że jesteś gotowy, aby pomóc, zapytaj tę osobę, czy jej potrzebuje. Możesz po prostu o to zapytać: 8-918-253-73-83