„Każdy pacjent nosi w sobie własnego lekarza. Przychodzą do nas, nie znając tej prawdy. Najskuteczniej działamy, gdy dajemy temu lekarzowi szansę na działanie.” Albert Schweitzer Kinezjologia coraz częściej potwierdza się jako praktyka, która pozwala nam zapewnić pełną opiekę holistyczne podejście do pacjenta i jego problemów, realizacja marzenia wielkich uzdrowicieli przeszłości – nie szkodzić, nie tylko „nie szkodzić”, ale jak najkrócej doprowadzić klienta do wyzdrowienia, w oparciu o jego absolutną wiedzę siebie, bazując na podstawowej zasadzie kinezjologów, że ciało nigdy nie kłamie, w przeciwieństwie do świadomości, która robi to dobrowolnie, oraz nieświadomości, która zawiera wielopoziomowe mechanizmy obronne, wprowadzające w błąd zarówno samego „cierpiącego”, jak i specjalistę. szczerze chce pomóc. Myśląc o tym, o czym będzie ten artykuł i pamiętając, co obiecał podzielić się „magicznym”, czyli wynikami, często ciekawymi i nieoczekiwanymi, zdecydowałem się jednak wyjść z faktu, że niewiele osób wyobraża sobie, co to będzie. Istotą metody, technik i technik w procesie pracy kinezjologa z klientem jest. I tu pojawia się prawdziwa trudność – jak opisać słowami, najlepiej w krótki, nienudny i przystępny sposób, to, co dzieje się podczas sesji korekcyjnej. Czy powinniśmy przejść od konkretnego, opisującego po kolei etapy pracy do ogólnego obrazu, czy też zaproponować ogólnie pewien schemat, a następnie ujawnić jego części składowe. Być może skupię się na drugiej opcji. I zacznę od tego, co chciałbym zobaczyć w informacjach o kinezjologii, kiedy po raz pierwszy się z nią zetknąłem. Szczerze mówiąc, to naprawdę było bardziej jak zderzenie. Dusza i ciało zostały przyciągnięte, a mózg zakwilił: „NIE ROZUMIEM”. Z czym spotka się osoba szukająca rozwiązania swojego pytania, gdy zda sobie sprawę (z jakiegoś powodu), że chce to zrobić z kinezjolog, początek dzieła to klasyka gatunku: znajomość, wzajemne zaufanie, wyjaśnienie prośby i zamierzonego celu. Ale potem zaczyna się coś, co delikatnie mówiąc zaczyna zaskakiwać niewtajemniczonych specjalista, zamiast kontynuować z nim intymne rozmowy w dobrych intencjach, wygrzebać, rozebrać, zinterpretować i „leczyć”, nagle zaczyna dotykać klienta.. Nie, daj spokój, wszystko jest bardzo rozsądne, po prostu niezwykłe: kinezjolog zaczyna pytać ciało, czego potrzebuje szczęśliwy (lub mniej szczęśliwy, czego niestety częściej) właściciel, używając testów mięśni miękkich i tym podobnych. dotykanie, lekkie naciśnięcie określonego mięśnia, częściej jest to mięsień naramienny ramienia. Słaba reakcja mięśniowa jest odpowiedzią „nie”, mocny mięsień jest odpowiedzią „tak”. Schemat pracy jest dość sztywny , istnieje opcja sesji rozszerzonej (korekta) i krótkiej. Podam główne etapy: 1. Problem, cel (wstępna dyskusja) 2. Pretesty to specjalne ćwiczenia przygotowujące ciało (czyli klienta) Prosimy o pozwolenie na pracę. Jeśli organizm nie daje pozwolenia, nie pracujemy.3. „Proszę pomyśleć o problemie…” 4. „Czy możemy rozwiązać ten problem za pomocą kinezjologii?” „Czy istnieją powody, dla których nie możemy dokonać korekty?” „Czy możemy przeprowadzić korekcję „delikatnie”, stosując metodę świadomości? (Imię) bierze na siebie 100% odpowiedzialności za nadchodzącą korektę? Praca w czasie teraźniejszym 1. Czy umiesz pracować w czasie teraźniejszym? 2. „Za pomocą Barometru możemy określić emocję, określamy poziom, na jakim ciało określa stres związany z postawionym problemem: Świadomość Podświadomość Pamięć komórkowa Rozmawiamy o tym, jak ta emocja ujawnia sytuację, jakie myśli przychodzą nam do głowy?3. „Czy potrzebujesz diagnostyki palca?” Jeśli „nie” Jeśli „tak” Dalej... Następnie przeprowadzamy diagnostykę palców4. Przeprowadzamy LZK (aktywujemy jak najwięcej zmysłów: wzrok, słuch, dotyk itp.). Omawiamy wszystkie pojawiające się myśli i emocje.5. Dowiedzmy się, czy musimy iść do.