Tantra. Joga. Droga do integralności. Potrzeba napisania tego listu wynikała ze zrozumienia tego, co dzieje się w naszej Rzeczywistości, jeśli chodzi o rozwój Ducha i jego ścieżki w naszym Świecie. W rzeczywistości ścieżka wydaje się jedna - poznać siebie i zrealizować cały swój potencjał. Oznacza to realizację własnej Boskiej natury, która jest holistyczna i twórcza. Jednakże na tej ścieżce znajduje się wiele gałęzi i pułapek, które nie pozwalają poszukiwaczowi zasnąć – porozmawiamy o nich w szczególności. Zatem każda ścieżka jest jogą. To znaczy pragnienie uczciwości. Ponieważ Joga jest tłumaczona, jak się mówi, „pojedyncza”, „holistyczna”. A warto byłoby się zastanowić – z czym np.? Co jest holistyczne i, co najważniejsze, kto? Odpowiedź tutaj jest prosta, choć na początku może nie być jasna, bo... jest postrzegany przez niedojrzały umysł. Odpowiedź brzmi – jedno ze Wszystkim Co Jest. I właściwie dlatego jest kompletny. Dla niedojrzałego umysłu wydaje się to nie tyle zrozumiałe, co pożyteczne - w sensie zdobycia możliwości, które wykraczają poza przeciętnego człowieka i dają przewagę nad innymi, siłę, sławę. W końcu, jeśli jestem całością, powinno być więcej siły i dlatego łatwiej jest realizować moje pragnienia. Częściowo jest to prawda i na tym polega pułapka. Ścieżka jogi naznaczona jest pułapkami, w które wpada niemal każdy praktykujący. Gdzie według wielu zaczyna się joga (i jak najczęściej się kończy) – wraz z uzyskaniem władzy nad ciałem. Od kontroli jego funkcji, od elastyczności, rozszczepień i lotosów, umiejętności zawiązania się w węzeł, w wersji zaawansowanej – „napędzania energii” bandhami, a jeszcze bardziej „zaawansowanej” – umysłem o najważniejszej rzeczy. I niezależnie od tego, jak bardzo chcieliby tego współcześni praktykujący, ODPOWIEDZIALNOŚĆ za przedstawienie Intencji wyrażonej ustnie lub mentalnie – „Praktykuję jogę” – spoczywa na każdym… Jednak tak naprawdę zapomina się, że joga sama w sobie jest nauką holistyczną i zdrowie fizyczne jest raczej „efektem ubocznym” skutecznych praktyk, ale jest daleki od pierwszego punktu zastosowania wysiłku. Pierwsza to światopogląd, obraz świata, zbiór praw, według których praktykujący świadomie żyje. Jednym z nich jest ustawa o niestosowaniu przemocy. Dlaczego to jest ważne? -Bo gwałcąc Świat nigdy nie staniecie się z nim całością. -Świat będzie się opierał. Ciało też. Ściskając go aż do spocenia się podczas treningu i zawiązując supeł, rzadko kto kieruje się tą zasadą. - Pierestrojce zawsze towarzyszy przemoc w środowisku - można by powiedzieć, że opór jest zatem naturalny. Tak właśnie jest, ale tylko ze sposobem życia, którym jesteśmy przesiąknięci do szpiku kości, którego nie da się nawet zakwestionować – takie jest nasze prawo istnienia. Ale on jest nasz. I to nie pochodzi z jogi. Ścieżka jogi jest inna – zapewnia ciału i duszy możliwości odkrycia swojego potencjału i urzeczywistnienia swojej mądrości w sposób optymalny, harmonijny, a zatem pozbawiony przemocy. W końcu kwiat nie będzie rósł szybciej, jeśli pociągniesz go za łodygę, chcąc tego. Naucz się ufać swojemu ciału, aby ono Ci zaufało i odwzajemniło Twoją miłość! – Który ze współczesnych mistrzów jogi może twierdzić, że jego ciało jest przyjacielem, bratem, siostrą i towarzyszem – a nie polem „wpływu” na jego słabości i ułomności? Myślę, że niewielu. Jaka jest powyższa odpowiedzialność? – Oświadczając, że uprawiam jogę, człowiek w jakiś sposób wchodzi w relację z obszarem wiedzy i doświadczeń gromadzonych przez tysiące lat – egregorem Jogi. Egregor to ogromna żywa istota, która podobnie jak człowiek zmienia się w czasie. Część doświadczenia starzeje się, jego odnawianie i rozwój następuje w wyniku „oddawania” tej dziedzinie przez praktyków swojej wiedzy, swojego doświadczenia, doświadczenia swojej ewolucji. Ale czy osoba, dla której joga jest sposobem na osiągnięcie piękna fizycznego, popularności w społeczeństwie, bogactwa itp., może w pełni ewoluować? Zniszczenie tutaj jest równie silne dla praktykującego – ciało fizyczne, czy – mentalność, czy – relacje czy – wartości duchowe – Miłosierdzie, Miłość, Czułość – tutaj straty. Ale egregor również przegrywa, oddając człowiekowi swoje doświadczenie - w końcu zamiast powrotu do wzrostu i ewolucji.