Przyciąganie uwagi To sformułowanie stało się już swego rodzaju banałem i jest odbierane jako dewaluujące, ale w istocie jest prawdziwe. Samookaleczenie rzeczywiście może być sposobem na zwrócenie uwagi i potwierdzenie uczuć. Wyboru na rzecz tej metody dokonują osoby pogrążone w rozpaczy, gdyż próbowały już wszystkiego w beznadziejnej próbie dotarcia do swoich bliskich. Jeśli doświadczenie obojętności lub ignorancji jest duże, istnieje również duże prawdopodobieństwo, że samookaleczenie zostanie domyślnie zastosowane nawet w przypadku tych, którzy w zasadzie są gotowi poświęcić pożądaną uwagę bez tak radykalnych działań. W tym przypadku. zmiana otoczenia i opanowanie umiejętności komunikacji interpersonalnej może rozwiązać problem. Samokara Poczucie winy, wstyd, wstręt do siebie – wszystko to może stać się przyczyną samookaleczenia, gdy emocje przeradzają się w prawdziwą nienawiść. Wynika to z wysokich wymagań i oczekiwań wobec siebie, które osoba prawdopodobnie przejęła od znaczących dorosłych. A w sytuacjach, gdy nie wyraża się tak, jak myśli, że powinien, uruchamiany jest program przemocy, który musi jakoś naprawić sytuację. Wszystko to bardzo przypomina zachowanie okrutnego i wymagającego rodzica, które człowiek zaczyna sam reprodukować. Jeżeli przyczyną samookaleczenia jest chęć ukarania siebie lub zmuszenia się do czegoś, wówczas celem terapeutycznym stają się nieadekwatne żądania. . Bardzo ważne jest, aby taka osoba wykształciła w sobie współczującą i wspierającą postawę wobec siebie. Wybuch emocji Emocje, które popychają osobę do samookaleczenia, nie zawsze są powiązane z autoagresją. Może to być niepokój, uraza, strach, smutek. Krótko mówiąc, wszelkie negatywne emocje, z którymi dana osoba nie jest w stanie sobie poradzić. Często takie samookaleczenie nawet nie jest uświadamiane: na przykład, gdy jesteś zdenerwowany, możesz drapać się do krwi, wyrywać sobie włosy itp. Są to automatyczne działania mające na celu przesunięcie uwagi z bólu emocjonalnego na ból fizyczny. Jest to główna przyczyna samookaleczeń i aby ją zniwelować konieczne jest zdobycie umiejętności uważności, regulacji emocji i tolerancji na stres. Te. naucz się rozpoznawać swoje emocje i żyć nimi bez uciekania się do destrukcyjnych metod. Wypełnianie pustki Nie tylko silne emocje, ale także ich brak mogą popchnąć do samookaleczenia. Człowiek może sobie wyrządzić krzywdę lub celowo stworzyć sobie niewygodne warunki, aby „przynajmniej coś poczuć, poczuć, że żyje”. Tak naprawdę za wewnętrzną pustką kryją się trudne doświadczenia, wypierane ze świadomości, głęboki ból emocjonalny. Po eksploracji wcześniej niedostępnych dla człowieka doświadczeń, podobnie jak w poprzednim przypadku, konieczne jest rozwinięcie umiejętności świadomości i regulacji emocjonalnej. Odtwarzanie starych traum Czasami samookaleczenie pozwala osobie odtworzyć wcześniej doświadczoną traumatyczną sytuację, aby „przeżyć ją w nowy sposób”. Na przykład osoba, która była regularnie bita i poniżana przez rodzica, może sama siebie bić, aby poczuć, że teraz nie boi się i nie chce płakać. Jeśli przyczyną samookaleczenia jest takie zachowanie, wówczas praca z nią na pierwszy plan wysuwa się traumatyczne doświadczenie: życie i akceptacja bolesnych emocji z przeszłości. Równolegle następuje powrót utraconej samooceny i nabycie wewnętrznej siły poprzez tworzenie osobistych granic. Samookaleczenie jest najbardziej charakterystyczne dla osób z osobowością borderline. Ta wyjątkowa relacja z własnym ciałem może zrekompensować brak emocjonalnej intymności z innymi i słabą więź z samym sobą. Warto zaznaczyć, że dla osób o rozmytej tożsamości ciało pełni rolę swego rodzaju płótna, na które rzutowane są głębokie przeżycia. Często za jeden z rodzajów samookaleczenia uważa się zamiłowanie do kolczyków czy tatuaży, jednak moim zdaniem kluczowym aspektem nie jest tu ból, ale próba uwidocznienia (w tym także sobie) swojego wewnętrznego świata. W obliczu poczucia wewnętrznej pustki i utraty siebie tacy ludzie mogą to zrobić.